Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
Jedną z właściwości wspólnych wszystkim językom ludzkim jest podstawowa struktura lingwistyczna - hierarchiczny system budujący z prostych jednostek dźwiękowych jednostki strukturalne, a z nich z kolei - złożone jednostki znaczeniowe.
"Poziom fonologiczny". Na poziomie fonologicznym interesują nas podstawowe jednostki dźwiękowe, które tworzą "strumień mowy". |Fonem, jest to klasa dźwięków, które osoby mówiące danym językiem rozpoznają jako posiadające pewne odrębne cechy, wyróżniające je spośród innych dźwięków, i sygnalizujące różnicę w znaczeniu. Na przykład, chociaż brzmienie litery
"p" w słowie "pan" (patelnia) nie jest całkowicie identyczne jak w słowie
"plan" (plan), to jednak każdy mówiący po angielsku rozpoznałby je jako przypadki tego samego fonemu: ("p"). Ponadto osoba mówiąca po angielsku stwierdziłaby wyraźną różnicę między tym fonemem a początkowym dźwiękiem w słowie "ban" (zakaz, potępienie) - to znaczy fonemem ("b"). Oczywiście, aby zrozumieć dany język mówiony, trzeba nauczyć się rozróżniać fonemy i dostrzegać ich identyczność.
"Poziom gramatyczny". Poziom gramatyczny (czyli strukturalny) ma dwa działy: |morfologię i |składnię. |Morfem jest najmniejszą jednostką mowy, która ma określone znaczenie; może być słowem, lub może nim nie być. Na przykład słowo "tigers" (tygrysy) składa się z dwóch morfemów, nazwy zwierzęcia ("tiger" - tygrys) i "s", które wskazuje liczbę mnogą. Słowa można uważać za jednostki mowy, które przekazują znaczenie i które są symbolami pewnych klas przedmiotów, zdarzeń lub czynności.
Reguły |składni (syntaktyczne) określają dopuszczalny porządek, w jakim mogą być ustawione słowa i zwroty tworzące zdanie. Chomsky (1957) przyjął, że podstawowym elementem języka na poziomie syntaktycznym jest proste zdanie oznajmiające w stronie czynnej, które nazwał |zdaniem |jądrowym ("kernel sentence"). Temu podstawowemu zdaniu można nadawać różne znaczenia stosując pewne |reguły |przekształcania. Na przykład zdanie podstawowe, takie jak "John hit the ball" (Jan uderzył piłkę) możemy przekształcić w zdanie w stronie biernej "The ball was hit by John" (Piłka została uderzona przez Jana), w zdanie przeczące John "did not hit the ball" (Jan nie uderzył piłki), w zdanie pytające "Did John hit the ball" (Czy Jan uderzył
piłkę?) lub w pewne połączenie tych form, takie jak "Wasn't the ball hit by John?" (Czy piłka nie została uderzona przez Jana?), co jest zdaniem pytająco-przeczącym w stronie biernej. Szczegółowe reguły w rozmaitych językach są różne, lecz pewne aspekty tych przekształceń są wspólne dla języków reprezentujących nawet bardzo odmienne kultury.
"Poziom semantyczny". Pewne twory lingwistyczne posiadają znaczenie, inne są bezsensowne. Nauka o znaczeniu zwie się |semantyką. Niektóre słowa lub zestawienia słów mają arbitralnie uzgodnione znaczenie (np. słowo psychologia), inne uzyskują znaczenie przez skojarzenia emocjonalne lub
poznawcze. Znaczenie słowa zależy także od bezpośredniego kontekstu i od modulacji głosu, z jaką jest wypowiadane, w porównaniu z sąsiednimi słowami. Na przykład proste słowo "run" (biec, płynąć, obracać się, ścigać itd.) ma ponad 20 znaczeń (Ile z nich potrafiłbyś wymienić?). "A white house cat" (biały, domowy kot; kot z białego domu) oznacza co innego, w zależności od tego, na które słowo położymy nacisk. Zdanie "The King is pregnant" (Król jest w ciąży) można uznać za poprawne na poziomie fonologicznym i gramatycznym, lecz jest ono nie do przyjęcia na poziomie semantycznym.