Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
21-32.
131
musu: dzia³anie za wszelk¹ cenê w ograniczonym œrodowisku. To, co je popycha do dzia³ania od
wewn¹trz, napotyka na przeszkody zewnêtrzne. Zrezygnowanie z bodŸca wewnêtrznego oznacza³oby
destrukcjê ¿ywotnoœci. Mo¿na tego dokonaæ przy u¿yciu substancji chemicznych, które niszcz¹
neuroprzekaŸniki ¿ywotnoœci, jak na przyk³ad rezerpina, która wywo³uje depresjê22, lub tetrahydrokabi-nol
kanabisu, który uszkadza synapsy. Jednak¿e naj³atwiejsza manipulacja polega na ograniczeniu otoczenia
w taki sposób, a¿eby u-niemo¿liwiæ wszelkie dzia³anie skierowane na zewn¹trz, co doprowadza w koñcu
do zaniku neuroprzekaŸników mózgowych23.
Kiedy zdrowy impuls uzewnêtrznia siê w œrodowisku chorobliwym, ceremonia³ ulega deformacji i
przeradza siê w stereotyp. Ograniczenia przyczyniaj¹ siê do powstania stanów frustracji, nie-
zaspokojonego pragnienia, konfliktów (w przypadku, gdy jedna motywacja agresywna napotyka drug¹) lub
stresu (reakcji ostrzegawczej organizmu, który czuje siê zagro¿ony)24. Tak wiêc w pogorszonych,
zaburzonych warunkach œrodowiska nieuchronnie deformuje siê ceremonia³ i powstaje stereotyp. Gdy
œrodowisko ulega zaburzeniu, zwierzê pogr¹¿a siê w stanach patologicznej repetycji.
Teoria ta, któr¹ ³atwo potwierdziæ obserwuj¹c zwierzêta, mo¿e t³umaczyæ powstanie nastêpuj¹cego b³êdu
w rozumowaniu: kiedy obserwujemy ma³ego "Rumuna", dziecko wyobcowane, o dzikim spojrzeniu, które
robi pod siebie i powarkuje, poniewa¿ nie umie mówiæ, s¹dzimy, ¿e jest ono chore, podczas gdy to jego
œrodowisko, wytworzone przez okreœlon¹ kulturê, zahamowa³o jego rozwój.
Œrodowisko zbyt ubogie na równi ze œrodowiskiem zbyt bogatym wytwarza pewien stereotyp, poniewa¿ w
obu przypadkach œwiat sensoryczny nie nabiera formy. W pierwszym przypadku zwierzê interesuje siê
tym, co go mo¿e jeszcze stymulowaæ: promie-
22 E. Zarifian, Action biochimique des antidepresseurs cha 1'homme, Pharmuka (Seminarium psychiatrii
biologicznej), V (1984).
23 J.-P. Tassin, Approche du role fonctionnel du systeme meso-cortical dopaminergique, "Psychologie
medicale", XII (1980).
24 M. Bourdin, Psycho-dermatologie chez les camwores dffmestiques, praca doktorska, Maison-Alfort,
1.11/2 - Nagroda Arkoveta 1992.
132
niem œwiat³a, py³kiem kurzu unosz¹cym siê w powietrzu, w³asn¹ ³ap¹, któr¹ li¿e bezustannie, a¿ do
powstania wrzodów. Jednak¿e w œwiecie zbyt bogatym w informacje owe formy równie¿ nie mog¹ siê
kszta³towaæ. Nadmiar stymulacji bez przerwy ze wszystkich stron wprost zalewa zwierzê informacjami, nie
nadaj¹c formy postrzeganemu œwiatu. Odpowiedzi organizmu prze³adowanego stymulacjami s¹
zdezorganizowane.
Mo¿emy zastosowaæ to samo rozumowanie do "dziecka z komórki", które w tym nadmiernie
ograniczonym œrodowisku interesuje siê plamami œwiat³a, unosz¹cymi siê w powietrzu py³kami, ha³asami
maj¹cymi znaczenie, obserwuje te¿ ruchy w³asnych r¹k. Tymczasem dziecko nadmiernie stymulowane,
¿yj¹ce w przesycie, staje siê og³upia³e na skutek nadmiaru informacji, który wytwarza w nim paradoksalne
"odosobnienie uczuciowe"25.
Stereotyp jest czymœ w rodzaju schematu zachowania, które w jednorodnym œrodowisku nie jest w stanie
powi¹zaæ siê z innymi i powtarzane jest mechanicznie, a¿ do wyczerpania. Dzia³alnoœæ zastêpcza jest
zachowaniem skupiaj¹cym siê na sobie lub najakimœ niezbyt odleg³ym przedmiocie, które w normalnym
œrodowisku powinno dzia³aæ uspokajaj¹co, zmniejszaj¹c napiêcie uczuciowe. Ta abstrakcyjna definicja
³atwiejsza bêdzie do zrozumienia, gdy zaobserwujemy zachowanie niedŸwiedzia i kota przebywaj¹cych w
klatce. Pierwsze zwierzê, przestêpuj¹c bez przerwy z ³apy na ³apê, rani sobie w koñcu pysk ocieraj¹c go o
kratê klatki: jest to przyk³ad stereotypu. Tymczasem kot w klatce d³ugo zajmuje siê sw¹ toalet¹, a¿ w
koñcu, uspokojony, zasypia: w tym przypadku mamy do czynienia z dzia³alnoœci¹ zastêpcz¹. Stereotyp
zachowuje funkcjê stymulacji w œwiecie nie uformowanym; dzia³alnoœæ zastêpcza natomiast ma skutki
uspokajaj¹ce w œwiecie uformowanym. A przecie¿ dla nas, ludzi, jest to ta sama klatka! Dla niedŸwiedzia
jest to straszliwe ograniczenie, poniewa¿ zwierzê to potrzebuje wielkich przestrzeni. Namiastka ruchu
zwi¹zanego z przemieszczaniem siê, powtarzana
25 P. Wallon, La Relation therapeutique et la developpement de 1'enfant, Privat, 1991.
133