Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
2)
Jest rzeczą konieczną przedsięwziąść natychmiast środki,
zmierzające do zmiany dzisiejszego składu socjalnego partji i organów
kierowniczych w sensie większego ich sproletaryzowania. W tym celu
musimy przypomnieć postanowienie XlII-go Kongresu, orzekające, że
„w najbliższej przyszłości bezwzględna większość członków partji musi
się składać z robotników, rzeczywiście zatrudnionych w przemyśle”. W
ciągu najbliższych 2 czy 3-ch lat należy przyjmować do partji jedynie
robotników fabrycznych. Członków innych grup socjalnych możnaby
przyjmować ewentualnie li tylko na zasadzie specjalnych kwalifikacji
osobistych; czerwonych żołnierzy i marynarzy tylko wtedy, jeśli
pochodzą z klasy robotniczej, lub proletarjatu wiejskiego i biedoty
chłopskiej; ubogich chłopów jodynie po przejściu próbnego okresu
socjalpolitycznej pracy i to w ciągu najmniej dwóch lat. Przyjmowanie
członków, przechodzących do nas z innych partji, winno
być zakazane.
66
Obowiązkiem naszym jest wprowadzić w życie postanowienie
XIII-go Kongresu, orzekające, że poszczególne Komitety Okręgowe
winny się składać conajmniej w 50% z rzeczywistych robotników
przemysłowych.
3)
Musimy urzeczywistnić wszelkie rezolucje, dotyczące
demokracji wewnętrzno - partyjnej, w takim brzmieniu, w jakim zostały
one przyjęte przez X-ty Kongres, przez Komitet Wykonawczy oraz przez
Komisję Kontrolującą w dniu 5 grudnia 1923 r. Musimy, w imieniu całej
partji, zaręczyć, że demokracja robotnicza oznacza swobodę otwartego
wypowiadania swych przekonań, bez względu na to przez kogo i w jakiej
sprawie te przekonania zostaną wygłoszone, zarówno jak i swobodę
wyboru odpowiedzialnych członków na stanowiska kierownicze. Musimy
nakładać
– 97 –
surowe kary na osoby, które chciałyby ograniczać członków partji w
wykonywaniu tych zasadniczych praw.
Punkt widzenia mniejszości partyjnej, w każdej rzeczywiście
poważnej kwestji, powinien być każdorazowo podawany za
pośrednictwem prasy do wiadomości wszystkich członków. Wyjątki
mogą być dopuszczane jedynie wówczas, gdy chodzi o zachowanie
tajemnicy stanu. Wszelkie zmiany na gorsze, które zostały wprowadzone
do programu partyjnego od czasu XIV-go Kongresu, winny być
zniesione.
4) Musimy zdecydowanie przeprowadzić proletaryzację całego
aparatu partyjnego. Większość kierownictwa partji powinna składać się z
robotników fabrycznych, i wypróbowanych komunistów, którzy, i poza
partją, posiadają zaufanie szerokich mas. Zarząd partji nie powinien się
składać wyłącznie z płatnych urzędników; przeciwnie, należy dążyć do
zwiększenia ilości pracowników ideowych, rekrutujących się z szeregów
robotników przemysłowych. Budżet organizacji lokalnych powinien
zasadniczo wystarczać sam sobie i pokrywać swe potrzeby z opłat
członkowskich. Obecne, nadmiernie rozbudowane etaty urzędnicze i
niesłychanie wysokie pensje powinny być jaknajprędzej obniżone.
Znaczna część pracy partyjnej mogłaby być wykonywaną przez
członków, którzyby chcieli, poza swoją pracą zawodową, poświęcić swój
czas na potrzeby partji. Doskonałym środkiem, dla ożywienia naszego
aparatu urzędniczego, byłoby systematyczne wysyłanie części
towarzyszy-urzędników do pracy fabrycznej. Musimy zwalczać dążenia
sekretarzy, zmierzających do nieusuwalności ze swoich stanowisk.
Musimy określić przeciąg czasu na jaki wybieramy sekretarzy i innych
67
kierowników ważniejszych stanowisk partyjnych. Musimy zwalczać