Ludzie pragnÄ czasami siÄ rozstawaÄ, Ĺźeby mĂłc tÄskniÄ, czekaÄ i cieszyÄ siÄ z powrotem.
Lecz dajmy pokój rozpamiętywaniu dziejów ludzi, których
wspomnienie zaginęło w niepamięci wieków
i których skaziły błędy bałwochwalstwa, a wspomniaw-
szy ich tylko pokrótce, przejdmy do głoszenia tych spraw,
które utrwaliła wierna pamięć'.
S i e m o w i t tedy, osišgnšwszy godnoć ksišżęcš, młodoć swš
spędzał nie na rozkoszach i płochych rozrywkach, lecz oddajšc
się wytrwałej pracy i służbie rycerskiej, zdobył sobie rozgłos
zacnoci i zaszczytnš sławę, a granice swego księstwa rozsze-
rzył dalej, niż ktokolwiek przed nim. Po jego zgonie na jego
miejsce wstšpił syn jego, L e s t e k, który czynami rycerskimi
dorównał ojcu w zacnoci i odwadze. Po mierci Lestka nastš-
pił S i e m o m y s ł, jego syn, który pamięć przodków potroił
zarówno urodzeniem, jak godnociš.
W tym miejscu zaczyna się rozdział 4, "O lepocie Mieszka, syna
księcia Siemomysła", z którego w tej chwili przytoczymy tylko
poczštek:
"Ten za Siemomysł spłodził wielkiego i sławnego Mieszka, któ-
ry pierwszy nosił to imię, a przez siedem lat od urodzenia był
lepy".
Słowa: "który pierwszy nosił to imię" stanowiš jednš (dodaj-
my: bardziej prawdopodobnš) możliwoć rozumienia łacińskiego
tekstu. Jak wiadomo, dzieło Anonima Galla zachowało się jedynie
w trzech przekazach rękopimiennych, z nich tylko jeden (rękopis
heilsberski z drugiej połowy XV wieku) zawiera lekcję odpowia-
dajšcš powyższemu przekładowi (quż prżtrr,us no%n,żne vocatus żllo),
podczas gdy dwa pozostałe (rękopis Zamoyskich z XIV wieku
i Sędziwoja z pierwszej połowy XV wieku) zamiast illo majš słowo
7 Wszystkie wyróżnienia w cytatach (jeli nie zaznaczono tego inaczej
pochodzš od autora niniejszej ksišżki.
54
alio, wobec czego uczeni skłonni byli emendować tekst przekazany
w owych dwóch rękopisach po to, by uzyskać jasny sens. Jeżeli
leżałoby przetłumaczyć: "który uprzednio nosił inne imię". Do
sprawy tej wypadnie wrócić przy omawianiu imion używanych
przez Mieszka I.
Zasób realnych i - jak sšdzę - wiarygodnych wiadomoci
a poczštkach Polski, a właciwie o poczštkach d y n a s t i i pia-
stowskiej w kronice Galla Anonima sprowadza się, jak widać z po-
wyższego, do tego, że na trzy pokolenia przed Mieszkiem I doszło
w Gnienie do gwałtownej zmiany na stolcu ksišżęcym, która wy-
niosła nań ród Piasta. Wiarygodne wydajš się imiona ksišżęcych
przodków Mieszka: Siemomysł, Lestek i Siemowit, chociaż nie
występowały przez dłuższy czas w imiennictwie "historycznych
Piastów. Znacznie więcej wštpliwoci budziły w nauce postacie
amego Piasta i jego żony Rzepki, w tradycji polskiej nazywanej
najczęciej Rzepichš, jeszcze więcej - postać ostatniego władcy
poprzedniej dynastii, Popiela lub Pšpiela.
Zanim przejdziemy do zwięzłego przedstawienia długich już
dziejów "walk" o uznanie bšd zaprzeczenie historycznoci listy
dynastycznej przodków Mieszka I, zanotowanej w kronice Anoni-
ma Galla, zobaczmy, czy przypadkiem w póniejszej, pogallowej,
tradycji polskiej nie pojawiły się nowe informacje o Piacie, Sie-
mowicie, Lestku i Siemomyle, to znaczy czy póniejsi autorzy nie
przekazali potomnoci jakich innych, nie znanych Gallowi lub
przezeń przemilczanych, wiadomoci o przodkach Mieszka I.
Przyjrzenie się póniejszym kronikom i rocznikom polskim
(obce zupełnie tutaj zawodzš) sprawia zawód. Mistrz Wincenty
Kadłubek, który pod koniec XII lub na poczštku XIII wieku napisał
znanš i znakomitš Kronikę Polaków, w której wykorzystał dla
czasów bardziej odległych dzieło Anonima Galla, wprawdzie-
w celu zaspokojenia rozbudzonych tymczasem, w porównaniu jesz-
cze z czasami Krzywoustego, ambicji intelektualnych elit polskich
oraz połšczenia dziejów polskich z dziejami powszechnymi-
znacznie cofnšł dzieje Polski w czasy głębokiej starożytnoci
1 w tym celu przeniósł" najdawniejsze dzieje Polski z Gniezna
" Lechi-
do Krakowa i pomnożył liczbę władców "Polaków, czyli
55
tów"), ale jeżeli chodzi o okres bezporednio poprzedzajšcy pano-
wanie Mieszka I (podobnie zresztš jak panowanie tego księeia);
poza retorykš nie wyszedł właciwie poza dane wyczytane u Galla
Anonima. Jedynymi w zasadzie modyfikacjami czy amplifika-
cjami odnonych danych Anonima jest zidentyfikowanie przez
Kadłubka Gallowego Popiela z zamykajšcym długš listę dawniej-
szych władców Pompiliuszem 11, obarczenie go ciężkimi zbrodnia-
mi (wymordowanie, za namowš żony, krewnych - stryjów; i ich
włanie rozkładajšcych się ciał, porzuconych z rozkazu księcia bez
pogrzebania, wylęgły się, zdaniem mistrza Wincentego, myszy
"i cigały go tak długo przez stawy, przez bagna, przez rzeki, a na-
wet przez ogniste stosy, aż zamkniętego z żonš i dwoma synami
w bardzo wysokiej wieży zagryzły niezwykle bolesnymi ukšsze-
niami"), co stanowi swoiste "dopowiedzenie" zbyt, nawet na gust
Kadłubka, enigmatycznej relacji Anonima Galla, wreszcie obda-
rzenie Gallowego Lestka numerem porzadkowym "cztery", jako
że już wczeniej, w zwišzku z "cyklem krakowskim" opowiadał
kronikarz o trzech wczeniejszych władcach tego imienia.
Gall Anonim kolebkę dynast i państwa sytuował w wielkopol-
skim Gnienie. Mistrz Wincenty, reprezentant duchowieństwa
i dworu krakowskiego, nie mógł na to przystać. Między Wielkopol-