Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.

Pan Nowaic pracuje w telewizji, jest grafikiem komputerowym. Jego praca polega na przygotowywaniu różnego rodzaju “zajawek", przerywników graficznych, a wszystko to na określoną porę — “na wczoraj". Od pewnego czasu dokuczały mu oczy, doskwierało uczucie piasku pod powiekami, denerwowały zaczerwienione brzegi powiek. Pogorszyła się ostrość widzenia. Okulista stwierdził niewielką krótkowzroczność i przepisał okulary, aby nie przeciążać wzroku.
Zaczęło się dosyć typowo. Sezon grypowy, część obsady studia rozchorowała się na dobre. Nowak został praktycznie sam i spędził kilkadziesiąt godzin w pracy. Jakoś przetrwał przeziębienie — pomogła aspiryna i mocna kawa. Co prawda oczy miał jak królik, więc ktoś mu podrzucił krople. Sulph...coś, takie kapsułki, trzeba było obciąć końcówkę. Pomogło na pewien czas i to radykalnie, ale po kilku tygodniach krople przestały pomagać.
Pan Nowak wybrał drogę terapii zastępującej. Krople zastąpiły wysiłek organizmu. A przecież wszystkie te dokuczliwe objawy były informacją, że przeciążył wzrok. Uruchomione zostały mechanizmy naprawcze, przekrwienie wzmagało metabolizm1. Tymczasem Nowak zareagował jak przy infekcji. Krople do uczu zażywane przez dłuższy czas skutecznie wyjałowiły środowisko i w miejsce bakterii, które miały
·'Istnieje też możliwość, że była to reakcja uczuleniowa na aspirynę i światło monitora.
tam siedlisko od urodzenia2 pojawiły się inne bakterie, albo grzyby. Ustaliła się nowa równowaga, niekorzystna.
Na czym polega podejście regulacyjne. Idea jest następująca. Traktujemy organizm jako autorytet w swoich sprawach. Jeżeli pojawiają się jakieś objawy, jest to prawdopodobnie najszybszy sposób przywrócenia równowagi. Co należy więc zrobić. Otóż zastosować takie bodźce, które “popychają" organizm w tę samą stronę, aby szybciej mógł pokonać potrzebną drogę3. Takich bodźców dostarcza metoda homeopatyczna.
To i owo o homeopatii
Homeopatia zaliczana jest do metod regulacyjnych. Jej środki mają za zadanie pobudzić organizm. Wyróżnia się jednak tym, że dobór środków jest specyficzny dla rodzaju zaburzenia. Odróżnia to home-opatię od innych, niespecyficznych metod regulacyjnych, w których pobudza się cały organizm licząc na to, że znajdzie siły na zwalczenie procesu chorobowego. Do tych metod zaliczyć można leczenie dietą, balneoterapię, klimatoterapię, itp. Rolę takiej nieswoistej terapii regulacyjnej bardzo często może odegrać, zalecona przez lekarza, zmiana trybu życia4.
Niekiedy granica pomiędzy metodami regulacyjnymi a zastępującymi bywa bardzo płynna. Jeżeli idzie o fitoterapię to w zależności od sposobu stosowania ziół, może to być terapia regulacyjna, albo chemioterapia.
Ale wróćmy do homeopatii — nazwa tej metody leczenia pochodzi od greckich słów Homoios = podobny, pathos = cierpienie. To bardzo dobrze określa sposób postępowania. Otóż choremu podaje się taki środek, który u zdrowej osoby wywołuje objawy podobne tym, jakie obserwujemy u chorego.
2Niektórzy może wiedzą o tym, że dziecko po urodzeniu kładzie się matce na brzuchu — pozwala to miedzy innymi na skolonizowanie skóry noworodka przez bakterie mające siedlisko na skórze matki. Wraz z mlekiem matki noworodek otrzymuje informację o tych bakteriach, nie stanowią one dlań zagrożenia, wręcz przeciwnie.
3Oczywiście jest to bardzo grube uproszczenie, zaledwie zarys idei, która przekłada się na bardzo skomplikowany ciąg reakcji i bodźców. Samo pojęcie równowagi (homeostazy) jest bardzo złożone.
*Gdyby pan Nowak zaraz po tym długim dyżurze wyjechał na dwutygodniowy urlop prawdopodobnie zmiany chorobowe nie zdążyłyby się utrwalić.
Środki homeopatyczne nie działają bezpośrednio na czynnik chorobotwórczy, ich zadaniem jest pobudzić oraganizm, pchnąć go we właściwym kierunku. Ponieważ organizm sam wie, gdzie jest “właściwy kierunek" to źle dobrany środek po prostu nie zadziała. Tym samym nie wywołuje skutków ubocznych5.
Przy doborze środka homeopatycznego ważne jest aby rzeczywiście był podobny. Dlatego trzeba uważnie zanalizować swoje odczucia, szczególną uwagę zwracając na czynniki, które nasilają lub osłabiają objawy. W homeopatii określa się to mianem modalności. Niekiedy jedna taka modalność pozwala wybrać odpowiedni środek z trzech na pozór odpowiednich.
Pani M. zaobserwowała u siebie natępujące objawy: nie mogła wręcz znieść światła monitora, przeszkadzało jej bardzo światło świetlówek, źrenice miała rozszerzone, spojówki jasnoczerwone, jakby wypełnione krwią, oczy suche, palące, a wszystko zaczęło się “wczoraj po południu", kiedy dla ochłodzenia atmosfery w pracy kilkakrotnie otworzyła okno.
Objawy powyższe znajdziemy w opisie środka Belladonna i rzeczywiście kilka dawek Belladonna D6 wyeliminowało chorobę w ciągu dwóch dni. Wszystkie wymienione objawy przyczyniły się do wyboru środka. Nadwrażliwość na światło, przeciąg, zaczerwienienie spojówek, gwałtowne pojawienie się objawów, wysuszenie śluzówek...
Oczywiście ktoś może powiedzieć, że pani M. wcale nie musi pracować przy komputerze, aby tak chorować. Wystarczy, że będzie regularnie otwierać okno. Cóż, być może to prawda, ale będzie jej się to zdarzać częściej niż innym — jeżeli przeciąża wzrok. A że choruje podobnie — cóż, informatycy mają oczy jak wszyscy.
5Jeżeli byśmy jednak taki środek zażywali wiele tygodni mogłyby się pojawić niektóre objawy charakterystyczne dla danego środka. W ten sposób prowadzi się zresztą homeopatyczne badania leków i gromadzi wiedzę zawartą w opisach działania środków homeopatycznych. Ochotnicy zażywają środek nie wiedząc o nim nic, następnie analizuje się objawy jakie się u nich pojawiają. Na podstawie tych objawów, które cofają się natychmiast po odstawieniu środka, stosuje się go w leczeniu. Tego typu badań nie należy się obawiać ponieważ w homeopatii stosuje się bardzo duże rozcieńczenia wyjściowych substancji, często niemierzalne analitycznie.
Przede wszystkim profilaktyka
Chińskim medykom płacono, kiedy wszyscy byli zdrowi. Jeżeli kogoś dopadła choroba, nie był chętny do płacenia. W nowoczesnym społe-czeńswie oczywiście takie “absurdalne" pomysły są niedopuszczalne. Lekarz prowadzi przecież interes oparty na istnieniu chorych.
Coś jeść musimy