Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
Jako poeta wypowiadaB si w rozmaitych gatunkach klasycyzmu. W swoich licznych ba[niach, nazywanych przypowie[ciami (?@8BG8), wzorowaB si na tw�rczo[ci dawnych mistrz�w tego gatunku: Ezopie, Fedrusie, La Fontainie. Zapo|yczone od nich fabuBy dostosowywaB jednak do rosyjskich reali�w obyczajowych i rosyjskiego typu humoru. Sumarokow napisaB du|o pie[ni, wnoszc wiele do tego gatunku zar�wno w sferze tematyki, jak i stylu i formy metrycznej. Prawdziwy rozgBos przyniosBy mu jednak utwory dramatyczne: uwa|any jest za tw�rc narodowego repertuaru teatru rosyjskiego. Nazywano go, nazbyt pochlebnie, rosyjskim Racinem i Molierem. ByB autorem dziewiciu tragedii, spo[r�d kt�rych wybija si Dymitr Samozwaniec (<8B@89 !0<>720=5F, 1771). Zgodnie z zaBo|eniem, |e tragedia powinna si opiera na wa|nych wydarzeniach, signB autor po temat historyczny z epoki Smuty" (zamtu). GB�wny bohater ukazany zostaB jako uosobienie tyranii i despotyzmu - nie jest |ywym czBowiekiem, lecz abstrakcyjnym schematem, ilustracj jednej cechy psychicznej. ZakoDczenie tragedii jest typowe dla estetyki prdu: dobro zwyci|a nad zBem, negatywny bohater zostaje ukarany i zwyci|a cnota. Dwana[cie pisanych proz komedii Su-marokowa to utwory kr�tkie, jedno- lub trzyaktowe, wykazujce zwizek z popularnymi w�wczas intermediami - dodatkami do tragedii. Ich fabuBa jest prymitywna, zawarta w nich intryga nieskomplikowana, postacie za[ skonwencjonalizowane.