Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
Najbardziej znane są tzw. Michigan Studies, dziś uchodzące za klasyczne badania wyborcze prowadzone od lat pięćdziesiątych przez badaczy z University of Michigan (por. Campbell i in., 1960).
Inny nurt badań dotyczył związku postaw z partycypacją polityczną. Najbardziej znaną pracą omawiającą tę kwestię jest monografia Richarda Lane^ (1962), oparta głównie na wywiadach. Analizy uwarunkowań partycypacji politycznej w skali makro przedstawił Seymour Lipset w klasycznej dziś książce Political Man: The Social Bases of Politics (1960). Praca ta ukazała się w języku polskim dopiero w 1995 roku1.
Przykładem interdyscyplinarności psychologii politycznej w omawianym okresie jest praca McClellanda (1961), wykazująca związki między indywidualnymi potrzebami i postawami społecznymi a wzrostem i spadkiem poziomu ekonomicznego kraju. Ciekawą i przejrzystą analizę badań McClellanda przedstawił Paweł Boski (1976).
Koniec lat sześćdziesiątych to okres radykalnych ruchów młodzieżowych, których efektem były zmiany społeczne także w makroskali. Rewolta studencka miała również wpływ na nauki społeczne, jako bodziec do rozwoju nowych kierunków badań. Zyskały popularność analizy sposobów politycznej socjalizacji, rozwijały się women studies. Psychologia polityczna pojawiła się w programach studiów uniwersyteckich w Europie (por. van Ginneken, 1986).
Ważnym dla rozwoju psychologii politycznej wydarzeniem jest powstanie w 1978 roku międzynarodowego towarzystwa naukowego. International So-ciety of Political Psychology zostało założone przez grono 220 badaczy społecznych. Wśród założycieli i aktywnych członków ISPP są znani psycholodzy, socjolodzy i politolodzy, m.in.: Jeanne N. Knutson (pierwszy dyrektor Towarzystwa i autorka znanego podręcznika psychologii politycznej), David O. Sears (University of California), George E. Marcus (Williams College, USA), Fred I. Greenstein (Princeton University), Margaret C. Hermann (Ohio State Uni-versity, autorka podręcznika psychologii politycznej, dostępnego również w Polsce), David Bar-Tal (Tel Aviv University), Helen Haste (University of Bath, Anglia), Gerda Lederer (uniwersytet w Giessen, Niemcy), Ofer Feldman (Naruto University, Japonia), Janusz Reykowski (PAN, Polska), Henk Dekker (Leiden University, Holandia), Ervin Staub (University of Massachusetts at Amherst, USA), David Winter (University of Michigan, USA). Pierwsza naukowa konferencja (Annual Scientific Meeting) psychologii politycznej została zorganizowana w Nowym Jorku w 1978 roku. Od tego czasu konferencje naukowe ISPP odbywają iię^coTDc^nierTJwudziesty Annual Scientific Meeting
'S.M. Lipset, Homo politicus. Społeczne podstawy polityki, tłum. G. Dziurdzik-Kraśniewska, Warszawa: PWN 1995.
14
zorganizowano w Krakowie, w lipcu 1997 roku, ze znaczącym udziałem polskich psychologów.
International Society of Political Psychology wydaje trzy czasopisma naukowe: „Political Psychology" (kwartalnik), „Leadership Quarterly" i „ISPP News".