Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
Uniejewskiej Przewodnik dla korzystających z bibliografii spoleczno-ekonomicznych (Warszawa 1971) i A. Zabielskiej-Helle i S. Wrzoska Informator dla czytelników Biblioteki SGPiS (Warszawa 1972).
A. Grodek: Szkota Główna Handlowa w czasie okupacji (1939--1945). „Życie Szkoły Wyższej" 1956 z. 10. - H. Uniejewska: Kronika naukowa Biblioteki Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie 0958-1962). „Roczniki Biblioteczne" 1963. -H. Uniejewska: Kromka działalności naukowej i dydaktycznej Biblioteki SGPiS w latach 1963-1967. „Roczniki Biblioteczne" 1967.
H. U.
Biblioteka Śląska w Katowicach powstała ok. 1922 jako podręczny księgozbiór prawniczy autonomicznego Sejmu Śląskiego, wybranego po raz pierwszy 24 IX 1922; Od 1931 wraz z Archiwum Biura Sejmowego i Archiwum Historycznym wchodziła w skład Wydziału Biblioteczno-Archiwalnego Biura Sejmu Śląskiego. Oprócz dzieł z zakresu prawa również silesiaca z innych dziedzin wiedzy. W 1934 przyznano jej prawo do egz. obowiązkowego druków z woj. śląskiego i przeniesiono ją z gmachu Województwa do Tow. Czytelń Ludowych przy ul. Francuskiej. W 1936 przekształcono ją w Śląską Bibl. PubJ. o charakterze ogólnonaukowym, ze szczególnym uwzględnieniem silesiaków, nauk ekonomicznych, prawniczych i społecznych. Księgozbiór B.Ś. wzrósł do 1939 do ok. 110 tys. wol. W czasie wojny 1939-45 B.Ś. została złączona przez hitlerowców z Bibl. Krajową (Landesbibliothek) w Bytomiu; w okresie tym uległo zniszczeniu ok. 10% zbiorów, głównie w księgozbiorze podręcznym i materiałach bibliograflczno-encyklope-dycznych. Straciła również inwentarze, archiwum i katalogi, które po przejęciu jej przez władze poi. trzeba było z wielkim wysiłkiem rekonstruować. W okresie od 1945 B.Ś. podlegała Min. Oświaty, potem Min. Kultury i Sztuki i ostatecznie od 1959 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. W 1962 nadano jej nazwę Bibl. Śląskiej; tegoż roku Rozporządzeniem Rady Ministrów została uznana za bibl. naukową. B.Ś. posiada działy: Księgozbiorów, Opracowania Zbiorów, Bibliograficzno-Informacyjny. Udostępniania Zbiorów, Czasopism, Zbiorów Specjalnych, Administracyjno-Gospodarczy, oraz dwa oddziały; w Bytomiu (od 1945; ówczesny stan ok. 70 tys. wol.) i Zabytkowy w Cieszynie (od 1960; ówczesny stan ok. 60 tys. wol.). W maju 1951 powstało w B.!>. Biuro Informacyjne, przekształcone następnie w Dział Bibliograficzno-Informacyjny. W i. 1945-57 dyrektorem B.Ś. był Paweł Rybicki, pełniący tę funkcję już w okresie międzywojennym, w 1. 1957-69 kierował B.Ś. Jacek Koraszewski, w 1. 1969-72 Jan Kantyka, od 1972 Andrzej Szefer. W 1. 1966-72 B.Ś. miała wspólną Radę Naukową z Bibl. Narodową; od 1973 powołano osobną Radę Naukową B.Ś. Stan zbiorów na dzień 31 XII 1974 wynosił ogółem 804,9 tys. jedn., w tym 620,4 tys. wol. druków zwartych nowych, 25,8 tys. wol. druków zwartych starch, 80,4 tys. wol. wydawnictw periodycznych, 78,4'tys. jedn. kartografii 4,9 tys. grafiki,