Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.

A moze to by� tyz i g�os, taki perlisty, jakby fto korolami z
grani su�. A casym ch�opiec s�m nie wiy, cy to ta g�owa, cy to ta noga, cy to te
ocy, cy to te z�bki, cy sytko naroz. I patrzy, jak w �wi�ty obrozek i modli si�
ocami. I ca�e cielsko go �wierbi, jakby si� piyrzy� abo mu skrzyd�a ros�y. A
dziywki septa�y: "Ej, Boze, Boze, ocami si� modli. Piyrzy si�, jakby mu skrzyd�a
ros�y". A W�adek-Platon prawi dalej: - A pote sie c�eku spostrzezes, ze nie ino
jedno, ale inkse cia�a tyz s�m piykne. U jednej oko, u drugiej z�bki, u trzeciej
ch�d. I fte c�ek skrzid�a prostuje. I leci od jednej ku drugiej i suko
nopi�kniejsej pi�kno�ci to tu, to tam. I w ocak marnieje. I �piewo: "Kany si�
wywine, kany si� obr�ce, to jedne pociese a drug�m zasmuce". A dziywc�ta
septa�y: "Ej, wiera, wiera, drug�m zasmuce, ej, zasmuce". - Ale na takiego kora
bosko musi przyj��. I przychodzi. Abo go djabli postras�m, abo po kufie
dostanie, abo go zol potardze. To se wte za�piywo: "Skoro�e� mnie Boze, ino nie
wiym, za co, cy za jedn�m nocke, cy za ca�e lato". A dziywc�ta septaj�m: "Ej,
Boze, Boze, cy za ca�e lato?" Ale W�adek-Platon ci�gnie dalej: - A pote c�eku
sie ani spostrzezes, ze prowdziwe piekno w dusy siedzi, a nie po wierchu cia�a
sie �ciele. I sukos, wtoro mo duse piykn�m. �lachetn�m. Ujmuj�c�m. A cyst�m,
jako ta woda w �r�dle. I siados ko�o takiej. I piykne my�li przy niej p�odzis. I
wiersyki uk�ados. I �piewos. Het ze� urzekni�ty - t�m dusom. Tu Go�ka Chowaniec
nasemu Platonowi przerywo: "A bee sie taki zyniy�?" A W�adek na to: "Eee!" Go�ke
jaz siep�o ze z�o�ci. Pado: "Hej, takiemu to ino popatrzy�". Obr�ciy�a sie na
pi�cie i telo-� j�m widzio�. A inkse za niom. I tak sie sk��cy�o Platonowe
naucanie dziywc�t. * * * O tym, jako W�adek Trebunia-Tutka, nas piyrsy na
�wiecie Platon, styrmo� si� po drabinie ku s�onku, co przeziyra�o bez dziure w
dachu Na Ornaku, ka teroz schronisko stoi, sto�a przed wiekami sopa i w tyj to
sopie nas W�adek Trebunia-Tutka obja�nio� ludzisk�m, jako sie mo poznawa� �wiat.
W dachu sopy dzi�ra by�a. Bez te dzi�re s��nko przeziyra�o. Sto�a tyz w sopie
drabina. W�adek wystyrmo� sie na piyrsy scebel i tak zac�n prawi�: - Tyn scebel
to scebel fantazyi, abo - jako fto woli - wyobrazynio. Fantazyjo nojra�niej sie
cuje w ciemno�ci. Im ciemniej, tym jej ra�niej. Ona juz tako jest, ze ci - c�eku
- cienie abo w rozmaite potwory, abo janio�y przemiynio. Widzis j�m? Ha� w k�cie
cupi dziwozona. Widzis? Pod dachem wisi strzyga. S�ysys, jak ko�o sopy djabli
burz�m? Ale moze ci sie i janio� przywidzie�. Ono cie n�ci, kusi. C�ek se my�li:
ej kiebyk kapke z�ota mio�... Abo: ej kiebyk mio� jak�m tak�m babine... Jakiego
janio�ka. I tak to wej c�ek po�yko i wlywo w siebie rozmaite zwidy. A kie sie
juz tak na�yko, kie sie tyj fantazyi napije, to chodzi jak spity. I staje sie,
jako by by� obrozkiem samego siebie. Taki obrozek, a nie ch�op. Teroz W�adek
wystyrmo� sie na drugi scebel totyj drabiny i pado: - A to jest stopie�
wierzenio. Wierzenio s�m rozmaite. Kie wierzys, to wierzys oku, uchu, wierzys
smakowi. Nej�ci musis wierzy�. No bo, cy ty wiys, ze nie �pis? Jak za� patrzys,
to sie ni mozes napatrzy� i wse ino by� patrzo� i patrzo�. I z tyj, i z tamtyj
str�ny, roz z bliska, a roz z daleka i taki-ze� jakisi nienapatrz�ny. Zycie cie
minie, a ty sie �wiatu nie napatrzys. I tymu wej musis wierzy�. Patrzys, a pote
godos patrzeniu: "do��". A to "do��" telo znacy, ze wiara dojrza�a. I wierzys
jus, ze baba jest bab�m i do tego jesce dobr�m bab�m, cho�-je� sie jej przecie
nie napatrzo�. Teroz W�adek wyse� na trzecie podwyzsynie i pedzio�: - Na totym
podwyzsyniu rozum sie budzi. Co robi rozum? Rozum cuje harmonie. I suko. I cego
suko? Suko cyfry. Rozum cyfruje. Cyframi opowiado o harmonii. Znacy to, ze przy
muzyce. Ch�opy gr�my! Tu W�adek wzi�n skrzypce do r�ki i zagro�. Starodowne nuty
zagro�. A na k��cu zagro� Krywania: "...a mojemu b�dzie zol kochaniu, ej
Krywaniu wysoki, Krywaniu!" A ci, co s�uchali, cyfrowali. Roz dwa, roz dwa, roz
dwa...Trzy, �tyry... Kie sk��cy� gra�, wyse� pod s�m scyt sopy. G�owa W�adzia
znas�a sie w s��nku. W�adek wy�ro�. I wte da�o sie us�yse�: - Ale dobre, ale
dobre, ale dobre... Cysto prowda... Przepiykne... A z do�u krzyceli: "Ujku! Co?
Co dobre? Przecie powiedzcie!" Ale W�adek Trebunia-Tutka, nas podhala�ski
Platon, nic wi�cej nie pedzio�, ino powtorzo�, ze dobre. Kie �ni jesce wo�ali,
machn�n r�k�m i rzek zez�oscony: - "Nie bede godo� bo i nima do kogo". * * * O
tym, jak nas podhala�ski Platon, W�adek Trebunia-Tutka, dowodziy�, ze my zyli,
zakiel my sie urodziyli J�zek Komperda ze Szaflar nie wierzy�, ze my byli w
za�wiatak zakiel my sie na tym �wiecie urodziyli. Chodziy� za W�adkiem i pyto�:
"Ujku, dajcie dow�d". I co sie nie robi. Akurat �li ludzie na Rusinow�m Polane
ku kaplicce. Pomi�dzy ludziami s�o dziywce, moze jej wte by�o dwano�cie, a moze
�tyrno�cie rok�w. Nazywa�a sie Go�ka Gombos z Jurgowa. Zawo�o� W�adek dziywce ku
sobie i pyto sie, cy umie gra� na skrzypcak. A ona, ze nie, bo ni mo skrzypiec.
W�adek wyjmuje swoje skrzypce, drugie biere od Bartka Kudasika i daje
dziywc�ciu. Pado: - Ona tu n�m zagro nute, wtoryj jesce na tym �wiecie nie
s�ysa�a. A wy sie ino patrzojcie, jako ona b�dzie robi� to, cego si� nigda ni
ucy�a. Go�ka wziyna skrzypce. Przycis�a strune, przejecha�a smyckiem, wyse� ton
a. Poci�g�a jesce roz. W tym samym casie W�adek podjecho� ze sekundym na C-dur.