Ludzie pragnÄ czasami siÄ rozstawaÄ, Ĺźeby mĂłc tÄskniÄ, czekaÄ i cieszyÄ siÄ z powrotem.
E. OSMAŃCZYK Niemcy 1945-1950, Warszawa 1951; Foreign Relations of the USA Diplomatic Papers, Washington 1967;
Teheran-lalta-Poczdam. Dokumenty konferencji szefów rzšdów trzech wielkich mocarstw. Warszawa 1971.
1815
KONFERENCJA QUEBEC 1943 (ang. Quebec Conference, 1943, franc. Conference de Quebec de 1943, hiszp. Conferencia de Quebec 1943,
ro. Kwebekskaja konfieriencyja 1943), wojenna narada prezydenta USA, F. D. Roosevelta z premierem W. Brytanii W. S. Churchillem 11-24
VIII 1943 powięcona gł. wojnie na Atlantyku oraz przygotowaniu spotkania na szczycie z Premierem ZSRR, J. W. Stalinem (-^ Konferencja
Tehe-rańska 1943).
W. L. LANGER Ań Encyclopedia of Worid History, 4th ed., Boston 1968.
1816
KONFERENCJA MO DE JANEIRO 1947 (ang. Rio de Janeiro Conference, 1947, franc. Conference de Rio de Janeiro 1947, hiszp.
Conferencia' de Rio de Janeiro 1947, ro. Rio-de-Żanejro konfieriencyja 1947), oficjalna nazwa: Międzyamer. Konferencja dla utrzymania pokoju
i bezpieczeństwa kontynentu, (ang. I.A. Conference for Main-tenance of Peace and Continental Security, hiszp. Conferencia Interamericana para
Mantenimiento de la Pa y la Seguridad del Continente), zwołana z inicjatywy USA, odbyła się w Rio de Janeiro, 15VIII-2IX1947; opracowała i
zatwierdziła Traktat o Wzajemnej. Pomocy zwany > Paktem Rio de Janeiro.
UFA Conferencia de Rio de Janeiro 1947, Washington DC 1947, s. 147 (również w jeż. ang.); Zbiór dokumentów nr 10, 1947, s. 227-241.
1817
KONFERENCJA SAN REMO 1920 (ang. San
Remo Conference, 1920, franc. Conference de
San Remo 1920, hiszp. Conferencia de San Remo 1920, ro. San-Remo konfieriencyja 1920), narada państw -r Ententy 19-26 IV 1920, w
zwišzku z sytuacjš w Niemczech i na Bałkanach.
1818
KONFERENCJA SAO PAULO 1963. (ang. Sao Paulo Conference, 1963, franc. Conference de Sao Paulo de 1963, hiszp. Conferencia de Sao
Paulo de 1963, ro. San Paułu konfieriencyja 1963), Konferencja Międzyamer. Rady Ekonomiczno-Socjalnej (CIES), w brazylijskim miecie Sao
Paulo w listopadzie 1963, powięcona problemom -> Sojuszu dla Postępu; powołała Międzyamer. Komitet Sojuszu dla Postępu, Interamerican
Com-mittee for the Alliance of Progress.
IA-ECOSOC Final Report of the II Annual Meettng at the Ministerial Level Heid in Sao Paulo. Brasil, November 11-16, 1963.
1819
KONFERENCJA SOLIDARNOCI AFRYKI, AZJI I AMERYKI ŁACIŃSKIEJ 1966 (ang. So-lidarity Conference of Africa, Asia and
Latin America 1966, franc. Conference de Solidarite des Peuples d'Asie, Afrique et Amerique Latine de 1966, hiszp. Conferencia de Solidaridad
de los Pueblos de Asia, Africa y America Latina 1966, ro. Konfieriencyja solidarnosti narodów Afriki, Azii i Łatinskoj Amieriki 1966),
Konferencja Trzech Kontynentów, odbyła się w Hawanie 3-14 11966, uchwaliła > Deklarację Generalnš Hawany 1966 oraz 4 Rezolucje:
polit., ekon., organizacyjnš oraz socjalno-kulturalnš. Konferencję o-skarżyly na forum ONZ państwa OPA, iż została zainspirowana,
zorganizowana i pokierowana przez ZSRR, Chiny komunist., Kubę i inne narody komunistyczne". W dwa lata póniej w Hawanie, 4-1211968,
odbył się solidarnociowy Kongres Intelektualistów Trzech Kontynentów, który u-chwalił Odezwę Hawańskš, Liamamento de la Habana. Oto jej
główne tezy:
,,1. należy szybko porzucić błędne mniemanie, że inna jest odpowiedzialnoć intelektualisty w krajach słabo rozwiniętych, a inna intelektualisty w krajach kapitalistycznych wyso-
korozwiniętych... 2. Wizja eurocentryczna wiata w ostatniej dekadzie weszła w stan kryzysu. Azja, Ameryka Łacińska i Afryka w ten czy inny sposób rozpoczęty formowanie historii wiata... 3.
Należy zapytać, czy miara ostateczna ustalajšca odpowiedzialnoć europejskiego intelektualisty wobec Trzeciego wiata pozostaje tš samš, która odmierza odpowiedzialnoć tegoż intelektualisty
w odniesieniu do historii i kultury europejskiej, tej w rzeczywistoci będšcš historiš klasy jeli chodzi o historię kolonializmu i neokolonializmu... 4. To co powiedzielimy o europejskim
intelektualicie odnosi się także do odpowiedzialnoci intelektualisty krajów słabo rozwiniętych, to znaczy, że... w końcu jest zależna od politycznej klasy i jej funkcji podstawowej: bšd
rewolucyjnej bšd re-formistycznej... 5. Wraz z rewolucjš kubańskš postawienie problemu kultury w Ameryce Łacińskiej ulega radykalnej zmianie, której skutki sš i pozostanš na długi okres
czasucałkowicie otwarte. W rzeczy samej w intelektualicie latyno-amerykanskim nastšpiła radykalizacja pojęć na miarę kontynentalnš... zarówno w odniesieniu do imperializmu i
dominujšcych klas lokalnych, jak do reszty wiata kapitalistycznego i socjalistycznego...".
A. P. LENTIN La Lutte Tricontinentale. Imperiałisme et Re-volution apres la Conference de la Havana, Paris 1966, s. 330;