Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
2. Syn zmarłego, Agryppa, bawił w owym czasie w Rzymie, gdzie
wychowywał się na dworze cezara Klaudiusza. Gdy Cezar dowiedział się o śmierci Agryppy i zniewadze, jaka go spotkała ze strony mieszkańców Sebaste /Samarii/ i Cezarei, bardzo bolał nad zmarłym i rozgniewał się na niewdzięczników. Postanowił więc natychmiast wysłać młodego
Agryppę, aby objął królestwo we władanie, pragnąc także spełnić obietnicę potwierdzoną przysięgą. Ale wyzwoleńcy i przyjaciele, którzy mieli wielki wpływ na niego, odwiedli go od tego zamiaru, przedstawiając mu, że byłoby rzeczą niebezpieczną powierzać tak wielkie królestwo tak młodemu człowiekowi, który nie wyszedł jeszcze z wieku chłopięcego i nie będzie mógł podołać trudnym zadaniom sprawowania władzy, gdyż i dla dorosłego rządy królewskie są wielkim ciężarem. Cezar uznał słuszność ich racji. Wysłał więc Kuspiusza Fadusa jako zarządcę Judei i całego królestwa, dając w ten sposób zadośćuczynienie woli zmarłego, który prosił, aby nie wprowadził do jego królestwa jego wroga Marsusa. Przede wszystkim polecił Fadusowi ukarać mieszkańców Cezarei i Sebaste /Samarii/, którzy znieważyli zmarłego i dopuścili się obrazy jego jeszcze żyjących córek, oddział składający się z mieszkańców Cezarei i Sebaste
/Samarii/ wraz z pięcioma kohortami wysłać do Pontu na wyprawę wo-
jenną, a z legionów rzymskich stojących w Syrii wybrać na ich miejsce równą liczbę żołnierzy. Lecz ci, którym rozkazano nie wyjechali, gdyż wysłali poselstwo, które ułagodziło Klaudiusza i wyjednało u niego zgodę na pozostanie w Judei. W następnych czasach stali się oni początkiem największych nieszczęść dla Żydów, ponieważ zasiali ziarna wojny, która wybuchła za Florusa. Dlatego Wespazjan po zwycięstwie, jak o tym
wkrótce opowiemy, wygnał ich z prowincji.
KSIĘGA DWUDZIESTA
Treść
Rozdział I. 1. Kasjusz Longinus następcą Marsusa w Syrii — spór Ży-
dów z Perei z mieszkańcami Filadelfii — Fadus, prokurator Judei,
karze przywódców żydowskich i oczyszcza kraj z rozbójników — jego
zarządzenia o złożeniu szat arcykapłańskich w Antonii — poselstwo
Żydów do Cezara i wstawiennictwo syna króla Agryppy. 2. Klaudiusz
przychyla się do prośby Żydów — treść jego pisma do Żydów.
3. Herod, król Chalcis, otrzymuje władze nad świątynia i prawo
mianowania arcykapłanów — Józef, syn Kamei /Kamith/, następcą
Kanterasa na urzędzie arcykapłańskim.
Rozdział II. 1. Królowa Adiabeny, Helena, i syn Izates przyjmują religię żydowską — małżeństwo króla Adiabeny, Monobazosa, z Heleną —
wyróżnienie syna Izatesa spośród pozostałych synów i ich nienawiść
ku niemu — Monobazos wysyła Izatesa do Abennerigosa. 2. Mono-
bazos oddaje Izatesowi krainę Karre /Haran/ — po śmierci Mono-
bazosa Helena zwołuje mężów przedniej szych w państwie — zawia-
damia o wyznaczeniu przez zmarłego następcą tronu Izatesa — zebra-
ni domagają się najpierw zgładzenia jego braci, potem przystają na ich uwięzienie — radzą oddać władzę człowiekowi zaufanemu do czasu
przybycia Izatesa — królowa powierza rządy najstarszemu synowi
Monobazosa — powrót i wstąpienie na tron Izatesa. 3. Kupiec ży-
dowski Ananiasz pozyskuje Izatesa dla religii żydowskiej — Helena
przyjmuje wiarę żydowską za sprawą innego Żyda — Izates uwalnia
braci i wysyła ich poza granice kraju. 4. Izates pragnie dopełnić
obrzędu obrzezania — Helena stara się go odwieść od tego za-
miaru — król za namową Eleazara dopełnia obrzędu — opieka Boża
nad Izatesem. 5. Helena udaje się do świątyni jerozolimskiej, aby
złożyć ofiary dziękczynne — rozdziela żywność wśród potrzebują-
cych w czasie panującego tam głodu — Izates przesyła duże sumy
pieniędzy jako pomoc dla cierpiących głód.
Rozdział III. 1. Artaban, król Partów, szuka schronienia u Izatesa — ten daje mu zapewnienie, że go znów wprowadzi na tron Partów. 2. Iza-
tes okazuje Artabanowi wielkie honory — pertraktuje z Partami w sprawie jego powrotu do władzy — powrót Artabana na tron.
3. Artaban odwdzięcza się Izatesowi za udzielenie pomocy. 4. Po
śmierci Artabana syn jego i następca, Wardanes, nakłania Izatesa do wojny z Rzymianami — odmowa Izatesa i wypowiedzenie mu wojny
przez Wardanesa, który ginie zabity przez Partów — Wologezes od-
daje rządy swoim braciom.
