ďťż
Strona startowa Ludzie pragną czasami się rozstawać, Ĺźeby mĂłc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.– A obrona?– Obrona to nie cel, to tylko przejściowa forma działań, wymuszona przez przeciwnika...- Szarzy - kontynuował - polują za pomocą zarĂłwno wzroku, jak i węchu, nocne ogary zaś tylko za pomocą węchu...poza tylko sam nie wiem gdzie i poza czym oni są tu ze KWIECIEŃ 2003 CZAPKA mną nie wiem kim są ale nienawidzę ich z całej duszy - Nie, na...Profilaktyka zaburzeń emocjonalnych to przede wszystkim uczenie dziecka róŸnych sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych, a nie tylko ochrona dziecka przed...Twierdzenie o prawdopodobieDstwie logicznym zdania opiera si jednak nie tylko na owej konfrontacji zdaD, mówicej |e ze wzgldu na nie naszej hipotezie H przysBuguje prawdopodobieDstwo pGrace dała jej swĂłj numer i dodała:- Proszę mu powiedzieć, Ĺźe chce z nim mĂłwić doktor Grace Mitowski i Ĺźe zajmę mu tylko kilka minut..."Zarówno logicznie jak i metodologicznie - stwierdzajš Noah i Eckstein - pedagog porównawcza powinna zajmować się porównywaniem nie tylko na poziomie narodu, również i...204nym, a nawet że odnoœnik taki jest denotowany w każdym języku przez jeden lub więcej leksemów (choć w pewnych wypadkach może tylko na najogólniejszym poziomie...- Jesteś uzdrowicielką? Jondalar przyprowadził do domu uzdrowicielkę? - Donier omal się nie roześmiała, ale powstrzymała się i tylko pokręciła głową,...– Tak zrobimy, kiedy tylko tam się dostaniemy! – odparł jak zwykle pewny siebie Wilczy WĂłdz...
 

Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.


Nb. 187
Nb. 187
146
Rozdział IV. Treœć stosunku pracy
188 Korelacja zachodzšca między prawami i obowišzkami stron w stosunkach pracy nie przesšdza wcale o tym, że w omawianych stosunkach występuje zawsze tzw. ekwiwalentnoœć (równoważnoœć) œwiadczeń, do których jedna ze stron jest uprawniona, a druga obowišzana. Na przykład prawo pracownika do wynagrodzenia ma swój odpowiednik w obowišzku pracodawcy płacenia pracownikowi tego wynagrodzenia, jednakże œwiadczenie to nie zawsze ma swój ekwiwalent w wykonanej przez pracownika pracy. W wielu okreœlonych sytuacjach pracownik zachowuje bowiem prawo do wynagrodzenia, chociaż pracy w ogóle nie wykonuje (np. w okresie urlopu wypoczynkowego).
189 Struktura praw i obowišzków stron stosunku pracy jest mało przejrzysta. Jedne z nich sš ogólne, jak np. obowišzek poszanowania godnoœci i innych dóbr osobistych pracownika, inne zaœ majš charakter szczegółowy, jak np. obowišzek wydania pracownikowi œwiadectwa pracy. Niekiedy obowišzki szczegółowe można uznać za częœć obowišzków bardziej ogólnych, np. obowišzek powstrzymania się od działalnoœci konkurencyjnej może być uznany za przejaw obowišzku dbałoœci o dobro pracodawcy.
Rozwój prawa pracy spowodował, iż niektóre prawa i obowišzki pracodawcy i pracownika stały się samodzielnymi instytucjami prawa pracy, omawianymi osobno w dalszych częœciach pracy.
Porównywanie poszczególnych praw i obowišzków jest również o tyle utrudnione, iż jedne z nich majš charakter konkretny, jak np. obowišzek prowadzenia dokumentacji w sprawach zwišzanych ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracowników, obowišzek prowadzenia ewidencji czasu pracy (obejmujšcej również godziny nadliczbowe), inne zaœ - abstrakcyjny, np. obowišzek stosowania obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów oceny pracownika.
190 Prawa i obowišzki stron w stosunkach pracy sš unormowane w Kodeksie pracy i w licznych przepisach szczególnych. Ujęcie wszystkich tych praw i obowišzków w jednym katalogu nie miałoby żadnej wartoœci poznawczej (również z przyczyn, o których mowa powyżej). W miarę bowiem przejrzysty obraz różnych praw i obowišzków daje już podział całego prawa stosunku pracy na instytucje grupujšce przepisy majšce wspólny przedmiot regulacji (czas pracy, urlop wypoczynkowy, wynagrodzenie za pracę itd.). W celu uzyskania usystematyzowanego obrazu ogółu praw i obowišzków składajšcych się na treœć stosunku pracy wskazane wydaje się wyodrębnienie najważniejszych, zasadniczych obowišzków pracodawcy i pracownika oraz odpowiadajšcych im praw. Zespół tych praw tworzy w zobowišzaniowym stosunku pracy pojęcie wierzytelnoœci, a suma obowišzków - pojęcie długu. Poszczególne prawa stanowiš podstawę okreœlonych roszczeń, tj. możliwoœci żšdania od drugiej strony (dłużnika) odpowiedniego zachowania się. Na przykład pracownik, któremu przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego, ma wobec pracodawcy roszczenie o udzielenie mu zwolnienia urlopowego na odpowiedni okres.
191 Prawa i obowišzki stron w stosunkach pracy tworzš pewien hierarchiczny system. Rozróżniamy wœród nich prawa i obowišzki główne (zasadnicze) oraz
Nb. 188-191
$ ii. rrawa i ooowišzKi stron w stosunkach pracy (wiadomoœci ogólne) 147
pomocnicze (uboczne), służšce realizacji praw i obowišzków zasadniczych. Głównym obowišzkiem pracownika jest wykonywanie pracy okreœlonego rodzaju pod kierownictwem pracodawcy, a jego obowišzkiem ubocznym - np. przestrzeganie tajemnicy służbowej. Głównym obowišzkiem pracodawcy jest zapewnienie pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, a zwišzanym z tym obowišzkiem ubocznym - np. zawiadomienie odpowiednich organów o wypadku przy pracy czy prowadzenie ewidencji wypadków.
Niektóre prawa i obowišzki stron uznane zostały przez ustawodawcę za „podstawowe zasady prawa pracy". Osobno zostały wymienione rozmaite obowišzki pracodawcy (art. 94) oraz pracownika (art. 100). Niektórym obowišzkom poœwięcone zostały też w kodeksie specjalne przepisy (np. art. 97 czy art. 207-212).
II. Wzajemne prawa stron 1. Uwagi ogólne
Odpowiednikiem obowišzków każdej ze stron stosunku pracy sš-jak to 192 stwierdziliœmy już wczeœniej - stosowne prawa drugiej strony. Tym samym możemy mówić o wzajemnoœci praw w stosunkach pracy. Nasze dalsze wywody poœwięcone będš wszakże nie wszystkim prawom, jakie przysługujš stronom w stosunkach pracy z mocy Kodeksu pracy i przepisów szczególnych, lecz jedynie tym, które łšcznie z odpowiadajšcymi im obowišzkami tworzš zasadniczš treœć stosunku pracy. Sš to prawa pozostajšce w œcisłym zwišzku z obowišzkami okreœlonymi w art. 22 § 1 KP, o którym mowa powyżej (por. Nb. 192).
2. Prawo do zatrudnienia na stanowisku odpowiadajšcym umówionej pracy
Prawo to jest korelatem spoczywajšcego na pracodawcy obowišzku udo- 193 stępnienia pracownikowi stanowiska pracy odpowiedniego ze względu na rodzaj pracy, którš pracownik obowišzany jest œwiadczyć. Wykonywanie umówionej pracy jest więc nie tylko obowišzkiem, lecz również prawem pracownika. Jeżeli pracodawca uchyla się od wykonania wspomnianego obowišzku, pracownik może wystšpić przeciw niemu z roszczeniem o zatrudnienie na oznaczonym rodzajowo stanowisku. Jest to roszczenie o dopuszczenie do pracy, przysługujšce pracownikowi gotowemu do œwiadczenia pracy danego rodzaju zgodnie z treœciš zobowišzania, jakie powstało między stronami z chwilš nawišzania stosunku pracy. Podstawę prawnš tego roszczenia stanowi art. 22 § 1 KP.
Nb. 192-193
148
Rozdział IV. Treœć stosunku pracy