Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
Owszem omawiane są w nich zagadnienia społeczne, w tym kwestia wykluczenia społecznego, ale w kon-
tekście systemu opieki społecznej oraz infrastruktury społecznej, przez co zazwyczaj rozumie się sieć domów opieki
społecznej i placówek opiekuńczych. Rzadko kiedy rozwiązywanie zagadnień społecznych jest rozpatrywane w kontekście
działalności organizacji pozarządowych.
4.2. Program działań na rzecz ujęcia
ekonomii społecznej jako kategorii rozwoju
Zgodnie z wcześniej zaproponowanym schematem ekonomia społeczna jako kategoria rozwoju powinna zostać ufor-
mowana w czterech podstawowych wymiarach.
Dla rozwinięcia ekonomii społecznej jako kategorii analitycznej (wiedza, informacja) za najważniejsze działania uwa-
żam obecnie:
• wypracowanie i przyjęcie na użytek statystyki publicznej operacyjnej definicji ekonomii społecznej,
• określenie rozmiarów sektora ekonomii społecznej, jego potencjału oraz roli w rozwiązywaniu istotnych problemów
społecznych,
• zinwentaryzowanie podmiotów ekonomii społecznej,
• uruchamianie projektów badawczych i tworzenie ośrodków badania ekonomii społecznej,
• opracowanie miar i wskaźników oceny skuteczności i efektywności podmiotów sektora ekonomii społecznej.
Dla rozwinięcia ekonomii społecznej jako kategorii strategicznej (kompetencje, kształcenie) za najważniejsze działa-
nia uważam obecnie:
• upowszechnianie wiedzy na temat ekonomii społecznej,
• wprowadzanie ekonomii społecznej do programu studiów,
• rozwinięcie studiów podyplomowych z zakresu ekonomii społecznej,
• organizację krajowej debaty wokół problemów ekonomii społecznej,
• rozpoznanie i zdefiniowanie funkcji rozwojowych ekonomii społecznej,
• formułowanie krajowej oraz regionalnych strategii promowania i rozwijania ekonomii społecznej.
Dla rozwinięcia ekonomii społecznej jako kategorii planistycznej (zasoby, motywacja) za najważniejsze działania uwa-
żam obecnie:
Ekonomia społeczna jako kategoria rozwoju
ekonomia_skrypt_1.indd 19
2008-03-16 23:52:31
• ustalenie instrumentów promowania i rozwijania ekonomii społecznej,
• opracowanie i uruchomienie operacyjnych programów wsparcia,
• stworzenie systemu obserwowania kondycji sektora, ewaluowania i praktycznej weryfikacji poszczególnych przed-
sięwzięć oraz narzędzi wsparcia, zgodnie z zasadami polityki bazującej na faktach ( evidence based policy),
• powołanie Krajowego Obserwatorium Ekonomii Społecznej.
Dla rozwinięcia ekonomii społecznej jako kategorii zarządczej (regulacja, zinstytucjonalizowane partnerstwo) za naj-
ważniejsze działania uważam obecnie:
• ustanowienie optymalnego otoczenia prawnego,
• stworzenie infrastruktury finansowej i instrumentarium finansowania,
• wdrożenie mechanizmu ukierunkowanych zamówień publicznych,
• uruchomienie portalu ekonomii społecznej, wypracowanie mechanizmów i instrumentów wykorzystania Internetu
w marketingu i kontraktowaniu usług organizacji ekonomii społecznej,
• rozwinięcie profesjonalnego doradztwa dla oes,
• kształcenie profesjonalnej kadry animatorów, przedsiębiorców i menedżerów społecznych,
• rozwinięcie kultury organizacyjnej, stworzenie katalogu dobrych praktyk i upowszechnienie wzorów działania,
• stworzenie systemu akredytacji i audytu organizacji ekonomii społecznej,
• formowanie regionalnych porozumień (paktów) ekonomii społecznej, działających na zasadzie partnerstwa publicz-
no-społeczno-prywatnego.
W wymiarze legislacyjnym najistotniejszą kwestią jest wypracowanie i uchwalenie ustawy o przedsiębiorstwie spo-
łecznym. Wynika to z przekonania, że obowiązujące rozwiązania prawne nie stwarzają odpowiednich warunków i zachęt
dla tego rodzaju organizacji. Teza taka jest wynikiem analizy przedstawionej wspólnie z Norbertem Lauriszem i Stani-
sławem Mazurem (Hausner, Laurisz, Mazur 2006). W podsumowaniu przedstawionego tam rozumowania stwierdzamy,
że charakterystyka różnych prawnych form ekonomii społecznej w Polsce wskazuje na to, że w naszym ustawodawstwie
jak dotąd nie został uregulowany status przedsiębiorstwa społecznego, a utworzenie i prowadzenie takiego przedsiębior-
stwa jest możliwe, ale bardzo utrudnione. Przede wszystkim dlatego, że ustawodawca dopuszcza, co prawda, prowadze-
nie przez organizacje społeczne i samorządy terytorialne działalności odpłatnej czy szerzej, działalności gospodarczej,
ale konsekwentnie stara się ją tak ograniczyć, aby nie przybierała ona cech przedsiębiorstwa. Ustawodawca jakby kie-
rował się regułą „ekonomia społeczna – tak, przedsiębiorstwo społeczne – nie”. Ale tym samym dostrzegając zasad-