Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
pl
47
atrybuty fizyczności, które są częścią atrybutów wyobraźni albo podświadomych i
nieświadomych sił..." (5754-1)
W zupełnie innej kulturze Sir John Woodruffe, w swojej przedmowie do
Tybetańskiej Księgi Umarłych, również odkrywa podobieństwo między stanem Bardo
(okresem pomiędzy śmiercią a ponownymi narodzinami) a stanem snu:
„Rozważywszy racjonalnie, doznania po śmierci każdej osoby są całkowicie
zależne od zawartości jej umysłu. Innymi słowy - stan po śmierci jest bardzo
podobny do stanu snu, a sny są dziećmi mentalności śniącego. ”21
Starożytne nauki tybetańskie uważają stan pośmiertny za okres, w którym
zmarły staje w obliczu obrazów podobnych do snu i różnych świateł, wśród których
musi odnaleźć prawdziwą ścieżkę. Jeśli potrafi dokonać właściwych wyborów, wtedy
uniknie konieczności ponownych narodzin, a jego wyzwolona dusza stanie się
jednością z „Czystym Światłem”. Jeśli ten opis jest dokładny, wtedy świadome śnienie
może nie tylko doprowadzić do wykroczenia poza iluzoryczne aspekty stanu snu, ale
może też pomóc pokonać iluzoryczne obrazy w stanie pośmiertnym, które zmuszają
zmarłego do karmicznego powrotu na plan ziemski. W swoim komentarzu do tekstu
buddyjskiego Evans-Wentz potwierdza tę koncepcję:
„...Jeśli uczeń zdoła umrzeć świadomie i w najważniejszej chwili podczas
opuszczania ciała będzie potrafił rozpoznać Czyste Światło, które wtedy na niego
spłynie, i jeśli zdoła zjednoczyć się z nim [...] wówczas wszystkie więzy iluzji
zostaną natychmiast zerwane. Śniący przebudzi się w Rzeczywistości w tym
samym momencie, w którym rozpozna Światło. ”22
Czy śnimy, czy też umieramy, świadome śnienie pozwala nam wznieść się ponad
półświadome zaangażowanie - które zazwyczaj charakteryzuje stan snu - i szukać
Światła. Przedstawiony niżej sen pokazuje, jak Światło może pojawić się samo w
21 Evans-Wentz W. Y., The Tibetan Book of Dead, s. 34.
22 Tamże, s. 34.
Zapraszam na AdamB.pl
48
całej pełni, a mimo to może pozostać nie zauważone, jeśli nie opanowaliśmy zdolności
rozróżniania, którą rozwija w nas świadome śnienie:
Wchodzę do sypialni i widzę śliczną młodą kobietę siedzącą na skraju łóżka.
Pytam ją, czy miałaby ochotę, żebym podrapał ją po plecach, a ona mówi, że
tak. Zauważam wpadające przez okno jasne światło. Kiedy drapię ją po plecach,
zaczynam odczuwać podniecenie seksualne. Jednakże przeszkadza mi wpadające
przez okno światło, które jest bardziej olśniewające i jaśniejsze niż słońce. Chcę
poszukać okularów przeciwsłonecznych lub zaciągnąć zasłonę, ale kobieta nie
chce, żebym tak zrobił. W końcu po prostu odwracam się do światła tyłem.
(M. A. T., 1975)
Jak przedłużać świadomy sen
Kiedy we śnie uzyskujemy świadomość, że śnimy, można powiedzieć, że
świadomość ta „wydobywa się” z całkowitego zaangażowania w stan normalnego snu
do stanu właściwego dla jawy. W ten sposób świadomy sen przedstawia sobą
świadomość „pomiędzy”, w której śniący przejawia cechy zarówno ze stanu jawy, jak i
ze stanu snu. Innymi słowy, śniący dysponuje świadomością charakterystyczną dla stanu
jawy i jednocześnie jest świadomy scenerii snu. Zatem czas trwania świadomego snu
jest zależny od zdolności śniącego do utrzymania równowagi pomiędzy świadomością
jawy i świadomością snu. Jeśli ta równowaga ma być osiągana z jakąś regularnością,
śniący musi nauczyć się rozpoznawać i utrzymywać w posłuszeństwie siły uderzające
w niego zarówno ze stanu jawy, jak i ze stanu snu, które zazwyczaj zaburzają
delikatną równowagę świadomego śnienia.
Wpływ scenerii snu
Na początku śniący musi pokonać rozpraszające go elementy scenerii samego
snu, w przeciwnym razie sen szybko z powrotem wchłonie go w swoją akcję.
Podczas pierwszych chwil świadomego śnienia śniący może być jedynie częściowo
„przebudzony” i dlatego oszałamiają go szybkie zmiany scenerii snu. W takim
Zapraszam na AdamB.pl
49
momencie śniący może popełnić „fatalny błąd” polegający na skierowaniu swojej
uwagi na zewnątrz. Jeżeli to zrobi, wtedy niestabilność lub emocje, jakie budzą obrazy,
mogą odrzucić go z powrotem w stan półświadomego snu. Dlatego też natychmiast
po uzyskaniu świadomości we śnie trzeba skierować swoją uwagę na ideały i
przedmioty, które nie zmieniają się w trakcie snu. Innymi słowy, śniący musi odkryć
„niezmienne” symbole, na których może opierać swoje słabe poczucie tożsamości we
śnie.
Jedną z metod uzyskiwania silnej wewnętrznej tożsamości jest koncentrowanie się na
afirmacji, która bezustannie przypomina o iluzorycznej naturze tego sennego doznania.
Oto przykład takiej afirmacji: „Wszystko, co widzę, jest snem.” Być może jeszcze
bardziej twórczą i równie skuteczną jest afirmacja konsekwentnie przypominająca o
zamiarze lub o idealnej reakcji śniącego, na przykład: „Pozwól mi być kanałem
błogosławieństw” lub „Oczyść me serce”. Jeżeli śniący oczekuje, że afirmacja będzie dla
niego skutecznym wsparciem we śnie, to musi koniecznie powtarzać ją na jawie.
Następujący sen młodego mężczyzny, uprawiającego świadome śnienie od kilku