Strona startowa Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.' Funkcje percepcyjno-motoryczne to funkcje spostrzegania:wzrokowego, słucho- wego...naszego przyjaciela...7tych, które sÂą uÂżywane najczêœciej, umieszcza wÂłaœnie tutaj...osprzt, ~uPoprawił golf...Hu spogląda z góry...Regresing - uzdrawianie stosunku do przeszłości (DL,LŻ) Regresing, to technika polegająca na wprowadzeniu się w stan regresywny umożliwiający dotarcie do...The questions which proved easiest in this part were 17, 19, 21 and 30 Part 3 ‘Key’ Word Transformations In 31, a number of candidates changed the prompt word...Chwile˛ potem Sara us´wiadomiła sobie, z˙e Stuart patrzy na jej usta...
 

Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.

McGraw podkreœla, ¿e specjalne æwiczenie mo¿e byæ "i przepr owadzane zb~~t wczeœnie albo zbyt póŸno z punktu widzenia sche
matu dojrze«aria. Odkry³a ona na przyk³ad. ¿e najbardziej w³aœciwy okres do uczenia siê jazdy na wrotkach przypada ~~·ówczas, gdy dziecko zaczyna w³aœnie uzyskiwaæ kontrolê nad równowag¹ cia³a 38.
Niewiele wiadomo o umiejscowieniu w czasie oddzia³ytwañ wycho
wawczych w stosunku do poziomu dojrzewania i zakresu oraz ~ch kte.~z~--- - '. uprzednich doœwiadczeñ, jest to jednak jeden z najwa¿niej y~,Fh proble
.., i mów badañ z dziedziny wychowania.
Chocia¿ wstêpne badania wskazywa³y, ¿e do skutecznej nauki ezytania wymagany jest wiek 6; 6 lat, póŸniejsze dowody wykaza³y ¿e dzieci o wieku umyslowym poni¿ej tego poziomu mog¹ z powodzeniem nauczyæ siê czytaæ, je¿eli zostan¹ u¿yte w³aœciwe metody dostosowane do zakresu doœwiadczeñ posŸczególnyêh dzieci.
$s A. Gesell, W: Murchison (ed.), Op. cit.
s7 A. Gesell The Ontogenesis of Infdnt Behavior W: L. Carmichael (ed.). Op.ci;,., s. 335 - 373. .__ . _
~ McGraw, Op. cit., s. 241.
17a ..... .
W ostatnich latach przejawia³a siê tendencja do przesuniêcia nauczania arytmetyki do klas wy¿szych, odk³adania jej do czasu, a¿ dzieci wyka¿¹ wiêksz¹ gotowoœæ do opanowania dzia³añ arytmetycznych albo bêd¹ bardziej zdolne do ich zrozumienia. Mo¿e to byæ do pewnego stopnia po¿¹dane, ale mo¿na tu równie¿ posun¹æ siê za daleko. Sugestie takie ~wynikaj¹ przynajmniej z ostatnio przeprowadzonego porównania osi¹gniêæ 11-letnich uczniów w Anglii i Kalifornii. Test dawany uczniom dobranym losowo jako próbka warstwowa szkó³ angielskich zosta³ zaadoptowany do u¿ytku w Ameryce i przeprowadzony z uczniami analogicznej próbki szkó³ miejskich i wiejskich œrodkowej Kalifornii. Przeciêtne wyniki zawieraj¹cego 70 prób testu rachowania i s³ownego rozwi¹zywania zadañ wynosi³y 29,1 dla uczniów angielskich i 12,1 dla uczniów kalifornijskich.
Analiza rozmieszczenia tematów objêtych testem w programie nauczania arytmetyki pozwoli³a stwierdziæ, ¿e wiele z nich pojawia³o siê w szko³ach angielskich wczeœniej. Inne czynniki mog³y równie¿ przyczyniæ siq czêœciowo do wyst¹pienia ró¿nicy w wynikach, na przyklad o wiele wiêksza pxynnoœæ wœród uczniów Kalifornii; fakt, ¿e angielskie szkoty przyjmuj¹ do klasy I dzieci w wieku 5 lat, podczas gdy szko³y kalifornijsl~;ie - dzieci 6-letnie (do przedszkola ~~- «~iekaa a lat) itd. Jednak ró¿nica wieku, w jakim dzieci poznaj¹ pem-ne dzialania arytmetyczne, stanowi niew¹tpliwie jedn¹ z g³ó«~~-ch przi-cz~-n ró¿nic- stwierdzonej w wynikach ~"~. .
llia gotovs-oœæ do uczenia siê jakiegoœ zadania wp³ywa wiele czynników, których wzglêdne znaczenie mo¿e byæ ró¿ne w ró¿nych stadiach rozwoju. S¹ to takie czynniki jak: struktura anatomiczna, rozwój fizjologiczny, zainteresowania i motywacja, uczenie siê przygotowawcze, bogactwo uprzednich doœwiadczeñ, zakres rozwoju jêzyka; adekwatnoœæ podstawowych pojêæ i znaczeñ oraz œrodowisko, w którym odbywa siê nauka. Aczkolwiek istnieje prawdopodobnie optymalna kolejnoœæ zadañ, jakie powinna wykonaæ osoba ucz¹ca siê, bardzo trudno jest ustaliæ taki najtêpszy ukxad. Chocia¿ jest to takie wa¿ne, wiemy stosunkowo ma³o na temat u'k3~du programu nauczania uwzglêdniaj¹cego rozwój osoby ucz¹cej siê. Pro)ilexñ ten komplikuje niezmiernie fakt istnienia wielkich ró¿nic indywidualnych w zakresie tempa rozwoju.
Istniej¹ du¿e ró¿nice indywidualne w rozwoju To, ¿e rozwój jest spraw¹ wielce indywidualn¹, uwidacznia wy--aŸnie
rys. ? - 6, na którym pokazano kontrastuj¹ce ze sob¹ schematy rozwoju umiejêtnoœci czytania u dwóch 'dziewczynek o jednakowych zdolnoœciacr~ umys³owych. Chocia¿ w wieku mjêdzy 10 a 11 rokiem ¿ycia obie dziew
G. T. Busweli A Comparison of Aclzievement in Aritiemetic ~in England and Central California? "The Arithmetic Teacher°°, V (Luty, 1958), s. 1- 9.
176
czynki osi¹gnê³y mniej wiêcej taki sam "wiek czytania" ("A" osi¹gnê³a wy¿szy poziom póŸniej), krzywe obrazuj¹ce ich rozwój od 6 lat by³y zupe³nie ró¿ne. Podczas gdy "A" wykazywa³a szybkie postêpy od samego pocz¹tku, "B" mia³a start wolniejszy, a póŸniej, w wieku J lat poczynila gw a³towne postêpy i utrzyma³a to tempo a¿ do momentu przeœcigniêcia "A" w pó³tora roku póŸniej. Autorzy relacjonuj¹cy te dane stwierdzili
!s
!4 I3 t2
t !O ó
3
9
8
7
6
Rys. 7 - 6. Porównanie schematu rozwoju umiejêtnoœci czytania u dwóch dziewcz¹t o ?ednakowych zdolnoœciach umyslowych, ale nie jednakowej ogólnej dojrzaloœci.
(Reprodukcja za zgod¹ Michigan Education Association)
równie¿, ¿e wœród 56 krzywych indywidualnego rozwoju w czytaniu nie znaleŸli ani jednej, której kszta³t odpowiada³by przeciêtnym wartoœciom czy normom 4s.
Indywidualne ró¿nice w szybkoœci i schemacie rozwoju œwiadcz¹ wyraŸnie o tym, ¿e jednakowe traktowanie dzieci na jakimœ poziomie wieku albo w zakresie uczenia siê jakiegoœ przedmiotu jest niew³aœciwe: Te same czynnoœci zwi¹zane z uczeniem siê; ten sam przedmiot czy takie same metody nauczania nie wywo³uj¹ takich samych reakcji czy wyników u ró¿nych dzieci w danym czasie. Ponadto dzieci nigdy nie s¹ bierne w stosunku do swego otoczenia. Staraj¹ siê one szukaæ pewnych doœwiadczeñ albo odrzucaæ niektóre formy stymulacji, z nauczaniem
ao W, C, Olson i B. O. Hughes Conce~rts of Growth - Their Significance to Teachers. "Childhood Education". XXI (PaŸdziernik; 1944), s. 53 - 63.
12 - Psychologia wychowawcza 177
6 7 8 9 t0 11 12 Wiek chronologiczny