Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.

Na kilku postumentach spoczywało jakieś pół tuzina otwartych ksiąg. I na tym koniec. Nad kominkiem wisiał rysunek: maleńkie łodzie rybackie w trzcinach
porastających Palce Smoka, dokładnie takie same jak łódka jej ojca.
Na pierwszy rzut oka, mimo gładkich rysów Aes Sedai, sama Siuan Sanche
wyglądała na równie pospolitą jak jej meble. Była osobą krzepką i raczej przystoj-ną niźli piękną. Na tle jej szaty szeroka stuła oraz kolorowe paski symbolizujące wszystkie Siedem Ajah sprawiały wrażenie ekstrawagancji. Poza tym ten jej nieokreślony wiek, jak u każdej Aes Sedai, ciemne włosy nie zdradzające nawet śla-
du siwizny. Przenikliwe, niebieskie oczy nie znosiły niedorzeczności, a stanowcza szczęka mówiła o determinacji najmłodszej z wszystkich kobiet, jakie kiedykolwiek wybrano na Zasiadającą na Tronie Amyrlin. Przez dobre dziesięć lat Siuan
Sanche potrafiła wzywać do siebie władców i możnych, a oni przybywali, nawet
jeśli nienawidzili Białej Wieży i bali się Aes Sedai.
Kiedy Amyrlin wstała, Min postawiła tobołek i próbowała niezdarnie dygnąć,
mamrocząc do siebie zirytowana. Nie wyrażała tym braku szacunku — coś ta-
kiego nawet nie mogło przyjść do głowy komuś, kto stał przed obliczem kobiety
pokroju Siuan Sanche — tylko zirytowanie tym, że ukłon, który zazwyczaj wy-
konywała, wydawał się po prostu głupi w sukni, a o dyganiu miała raczej mgliste
pojęcie.
Zastygła w połowie ukłonu z rozpostartymi spódnicami, niczym gotowa do
skoku ropucha. Siuan Sanche, która przecież stała przed nią, władcza jak królowa, przez chwilę, mocą jej wizji, leżała na podłodze, naga. W obrazie tym, pomija-jąc sam widok obnażonej Aes Sedai, było coś dziwnego, ale zniknął, zanim Min
zdążyła się zorientować, co to jest. Tak wyraźnej wizji nigdy przedtem nie miała, zupełnie jednak nie potrafiła określić jej znaczenia.
— Znowu widzisz rzeczy, nieprawdaż? — spytała Amyrlin. — Cóż, z pew-
nością przyda mi się twoja umiejętność. Mogła mi się przydać podczas tych mie-
sięcy, kiedy cię nie było. Ale nie będziemy o tym rozmawiały. Co się stało, już
się nie odstanie. Koło obraca się tak, jak chce. — Uśmiechnęła się zaciśniętymi
ustami. — Ale jeśli jeszcze raz to zrobisz, to każę uszyć rękawiczki z twej skóry.
Wyprostuj się, dziewczyno. Leane zmusza mnie każdego miesiąca do tylu cere-
monii, ile każdej rozsądnej kobiecie wystarczyłoby na rok. Nie mam na to czasu.
Przynajmniej teraz. No dobrze, co właściwie zobaczyłaś?
Min wyprostowała się powoli. To ulga spotkać się z kimś, kto wiedział o jej
talencie, nawet jeśli to była sama Zasiadająca na Tronie Amyrlin. Przed nią nie
musiała ukrywać tego, co zobaczyła. Wręcz przeciwnie.
— Byłaś. . . Nie miałaś na sobie ubrania. Ja. . . ja nie wiem, co to oznacza,
Matko.
Siuan wybuchnęła krótkim śmiechem pozbawionym wesołości.
17
— Bez wątpienia, że wezmę sobie kochanka. Ale na to też nie mam czasu.
Kiedy się wylewa wodę z łodzi, nie ma czasu na mruganie do mężczyzn.
— Być może — wolno odpowiedziała Min. Tak mogło być, ona w to jednak
wątpiła. — Po prostu nie wiem. Ale, Matko, cały czas, odkąd weszłam do Wieży,
widzę jakieś rzeczy. Stanie się coś złego. Coś strasznego.
Zaczęła od Aes Sedai w sali przyjęć i opowiedziała o wszystkim, co widziała,
jak również o tym, co te wizje oznaczały, gdy była pewna interpretacji. Zatrzymała jednak dla siebie to, co powiedział Gawyn, a przynajmniej większość, nie miałoby bowiem sensu pouczanie go, aby nie budził gniewu Amyrlin, skoro ona zrobiłaby
to za niego. Resztę wyłożyła równie wyraziście. Strach powrócił częściowo, gdy
ponownie wywlekała wszystko z siebie, gdy raz jeszcze wizje stawały jej przed
oczami. Zanim skończyła, jej głos drżał.
Wyraz twarzy Amyrlin ani na moment nie uległ zmianie.
— A więc rozmawiałaś z młodym Gawynem — powiedziała, gdy Min skoń-
czyła. — Cóż, myślę, że umiem go przekonać do milczenia. A co do Sahry, jeśli
dobrze ją pamiętam, to z pewnością zechce popracować jakiś czas na wsi. Nie
będzie rozgłaszała żadnych plotek w trakcie obrabiania motyką poletka warzyw.
— Nie rozumiem — powiedziała Min. — Dlaczego Gawyn miałby milczeć?
Na jaki temat? Nic mu nie powiedziałam. A Sahra. . . ? Matko, może nie wyraziłam się dość jasno. Aes Sedai i Strażnicy zginą. To musi oznaczać bitwę. Jeśli nie
odeślesz większości Aes Sedai i Strażników gdzie indziej, łącznie ze służbą, bo