Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
"Podczas interwencji policji na University of California w Berkeley, funkcjonariusze bili pewnego dnia studenta, ciągnąc go w dół po schodach z zajętego przez policję budynku. Pracownicy administracji uniwersytetu w liście protestacyjnym stwierdzili, że jęczał on: "Proszę, przestańcie mnie bić! Czy nikt mi nie przyjdzie z pomocą?" Zgodnie z ich opisem, im bardziej prosił, tym więcej go bili" ("San Francisco Chronicle", 20 lutego 1969).
Fizjologiczne podłoże agresji. Relacje między agresją a biologią są złożone i niejasne. Wspomnimy tu tylko o roli mózgu oraz znaczeniu czynników genetycznych i hormonalnych.
Podwzgórze i ciało migdałowate (oraz prawdopodobnie inne regiony mózgu) zdają się odgrywać pewną rolę w niektórych zachowaniach agresywnych. Jak pamiętamy z Rozdziału 2, sygnały elektryczne przekazane przez radio do jądra migdałowatego zatrzymywały w miejscy szarżującego byka. O złożonej chemicznej i anatomicznej specyficzności mechanizmów mózgowych
kontrolujących agresję świadczy fakt, że pewien środek farmakologiczny wstrzyknięty szczurom do bocznej części podwzgórza powodował, że osobniki zwykle samorzutnie zabijające myszy przestawały je zabijać, podczas gdy inny środek farmakologiczny wstrzykiwany w dokładnie ten sam punkt mózgu pokojowo nastawionym szczurom, skłaniał je go zabijania myszy (Smith, King i Hoebel, 1970).
Padaczka występuje wśród przestępców dziesięć razy częściej niż u nieprzestępców (Mark i Ervin, 1970), a nieprawidłowe zapisy EEG również stwierdza się częściej u tych więźniów, którzy są recydywistami (Levy i Kennard, 1953). U pewnej kilkunastoletniej dziewczyny, która napastowała kilkakrotnie niemowlęta i w końcu zadusiła jedno z nich na śmierć (ponieważ jego płacz denerwował ją) lekarze zlokalizowali specyficzne pole mózgu, którego czynność bioelektryczna powstająca |pod |wpływem |dźwięku |płaczu
|niemowlęcia (a uwidoczniona w zapisie EEG) znacznie odbiegała od normy (Mark i Ervin, 1970).
Niektóre typy agresywnego zachowania ludzi wiążą się często z
zaburzeniami funkcjonowania mózgu. Na przykład, schorzenie obejmujące układ limbiczny lub płat skroniowy stwierdza się niekiedy u osób wykazujących tak zwany |zespół |braku |kontroli ("dyscontrol syndrome"), charakteryzujący się bezsensowną brutalnością, patologicznym podnieceniem, napaściami seksualnymi lub wielokrotnym powodowaniem poważnych wypadków samochodowych.
Guzy w mózgu również mogą mieć związek z agresywnym zachowaniem, na co wskazuje przypadek wielokrotnego mordercy Charlesa Whitmana.
Zbliżenie
Opanowany przez nieprzezwyciężalne, gwałtowne impulsy
"Latem 1966 roku Charles Whitman zabił swą żonę i matkę, a następnie wspiął się na szczyt wieży gmachu University of Texas. Uzbrojony w doskonałą strzelbę myśliwską z celownikiem optycznym postrzelił 38 ludzi -
zabijając 14, zanim sam został zastrzelony. Jak mógł popełnić taki czyn?
Detektywi znaleźli listy, napisane przez Whitmana w wieczór poprzedzający ten jego atak, które częściowo dają odpowiedź na to pytanie: