Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
Powstała z inicjatywy Władysława Wisłockiego, kustosza Biblioteki Jagiellońskiej, w 1878 r. i wychodziła z niewielkimi przerwami do 1933 (Przewodnik Bibliograficzny, Bibliografia Polska Jana Czubka i Przewodnik Bibliograficzny Ser. II i Ser. III). Pierwszą próbą urzędowej rejestracji druków był Biuletyn Bibliograficzny wydawany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w 1920 r., opracowany na podstawie egzemplarza obowiązkowego dostarczonego dla celów cenzury. Zapoczątkowanie systematycznej rejestracji bieżącej produkcji wydawniczej nastąpiło dopiero w 1929 r., kiedy podjął to zadanie Instytut Bibliograficzny Biblioteki Narodowej w Warszawie. Do wybuchu II wojny światowej wychodził Urze.dowy Wykaz Druków wydawanych w Rzeczypospolitej Polskiej, prymarna bibliografia sporządzana na podstawie egzemplarza obowiązkowego.
121
Wznowienie bibliografii w okresie powojennym przypada na rok 1946, ale dopiero od 1948 wychodzi regularnie tygodnik pt. Przewodnik Bibliograficzny. Urzędowy Wykaz Druków wydanych w Polskiej Rzczypospo-litej Ludowej. Większość prac bibliograficznych, w tym również bieżąca bibliografia narodowa, koncentruje się w Instytucie Bibliograficznym. Instytut realizując współczesną koncepcję bibliografii narodowej wydaje kilka oddzielnych bibliografii, które tworzą system polskiej bibliografii narodowej bieżącej dla rejestracji całokształtu produkcji wydawniczej.
Bibliografia bibliografii
Hahn Wiktor: Bibliografia bibliografii polskich. Do roku 1950. Wyd. 3 uzup. Henryk Sawoniak, Wrocław 1966, 587 s.
1 wyd. 1921; 2 wyd. rozszerzone w 1956 r. o polskie piśmiennictwo bibliograficzne do 1950; wyd. 3 aktualizuje bibliografię, wprowadza dalsze uzupełnienia {ok. 1 000 poz.); rejestrem objęte są bibliografie autorów polskich niezależnie od języka, prace autorów obcych dotyczące Polski lub zawierające obszerniejsze zestawienia polskiego piśmiennictwa; zarówno wydawnictwa samoistne jak niesamoistne (w czasopismach, przeglądy bibliograficzne, ważniejsze historie literatury, krypto-bibliografie itp.), drukowane katalogi biblioteczne, wydawnicze i księgarskie, biografie zbiorowe, spisy repertuarów; nie uwzględnione są spisy nut i dzieł sztuki; bibliografia podzielona jest na trzy podstawowe działy: 1) bibliografie bibliograf i j, 2) bibliografie ogólne, 3) bibliografie specjalne; w obrębie ostatniego działu zastosowany został zasadniczo układ przyjęty w Przewodniku Bibliograficznym (zob. błbl. bież.); uszeregowanie pozycji w obrębie działów i w poddziałach chronologiczne; indeks alfabetyczny i przedmiotowy; ogółem ok. 7 500 poz.; do 1960 kontynuowana przez H. Sawoniaka (zob. niż.).
Sawoniak Henryk: Bibliografia bibliografii polskich. 1951 - 1980. Biblio-graphy of Polish bibliographies. 1951 - 1960. Wrocław 1967, 484 s.
Bogaty materiał bibliografii polskiej {5 795 poz.) za dziesięciolecie; opracowana głównie na podstawie Bibliografii Bibliografii i Nauki o Książce (zob.niż.); obejmuje bibliografie autorów polskich, wydane w kraju i za granicą, bibliografie autorów obcych publikowane w Polsce i wydane za granicą jeżeli są tematycznie związane z Polską lub wykazują polskie piśmiennictwo; rejestruje bibliografie samoistne i niesamoistne wydawniczo, przeglądy bibliograficzne i omówienia stanu badań, ponadto wykazy rękopisów, archiwaliów, norm i patentów, nut, rycin, spisy mikrofilmów, płyt itp.; górna granica zasięgu chronologicznego (1960) oznacza datę graniczną dla piśmiennictwa objętego bibliografiami (ich data wydania może być późniejsza); bibliografia dzieli się na 7 zasadniczych działów: 1) bibliografie bibliografii, 2) bibliografie ogólne, 3) dziedzin i zagadnień oraz typów dokumentów, 4) krajoznawcze, regionalne, lokalne, 5) osobowe, 6) zawartości czasopism, 7) katalogi księgarskie i wydawnicze; systematyzacja w obrębie grup według różnych kryteriów, podobnie też szeregowanie pozycji (logiczne, chronologiczne lub alfabetyczne wg przedmiotu np. w bibliografii osobowej); indeks alfabetyczny i przedmiotowy, oraz wykaz nagłówków dz.3: bibliografie dziedzin i zagadnień oraz typów dokumentów.
Korpała Józef: Dzieje bibliografii w Polsce. [Wyd. 2]. Warszawa 1969, 439 s.
122
Bibliografia opisowa, obejmuje ok. 800 tytułów w chronologicznym porządku, ukazując rozwój bibliografii w Polsce; 1 wyd. pt. Zarys dziejów bibliografii - Polsce, Wrocław 1953; przekł. niem.: Abriss der Geschichte der Bibliographie iv, PDlen. Leipzig 1957. (Bibliothekswissenschaftliche Arbeiten aus der Sowjet-union und den LSndern der Volksdemokratie in deutscher Ubersetzung. Reihe B. Bd 2).
Bibliografia Bibliografii i Nauki o Książce. Bibliographia Poloniae Biblio-graphica. Warszawa 1947 [R. 2]. [+] uzupełn. za lata 1945 - 1946-War-szawa 1955.
Bibliografia bieżąca samoistnych i niesarnoistnych bibliografii oraz bibliografia piśmiennictwa o książce wydawana przez Instytut Bibliograficzny Biblioteki Narodowej w Warszawie; wychodzi jako rocznik, materiał podzielony jest na 6 działów (zob. s. 213); dział 2: Bibliografia obejmuje metodykę, historię i organizacją oraz spisy bibliograficzne; od 1968 podział na dwie oddzielnie wydawane części: cz.l: Bibliografia Bibliografii Polskich, cz.2: Polska Bibliografia Bibliologiczna; (cz.l zob.niż.).