Strona startowa Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.RównieÂż badacze posÂługujÂący siĂŞ metodami opartymi na dowodzie spoÂłecznym uzyskujÂą czasami zadziwiajÂące rezultaty*...- No, ja uważam, że to lepiej - rzekł z mocą generał...{Roman_One_Liner_080}Prawdopodobnie w[ród wrogów jest wojownik, gdzie[W lewym ręku trzymała małe czarne pudełeczko...Kunze wyciągnął kopertę z teczki i podał von Hedry’emu...Upoił go jej zapach - mieszanka wody różanej, farb olejnych i kobiety, zapach tak niezwykły, jak ona sama...327 Tony te można znaleźć na klawiaturze każdego instrumentu klawiszowego w dowolnej oktawie...Kiedyś miałem sposobność obserwować go przez cały wieczór podczas koncertu symfonicznego; ku memu zdziwieniu, siedział w pobliżu, wcale mnie jednak nie...ziemkiewicz rafal a, polactwoNic w tym dziwnego...Decyzję zorganizowania Polenlagrów powziął w połowie roku 1942 Hein-rich Himmler, a administrowanie obozami zlecono Volksdeutsche Mittelstelle (VoMi) jako...
 

Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.

Kiedy nafciarz doœwiadcza strachu, jest to
bezpoœrednio zwi¹zane z niebezpieczeñstwem jego
sytuacji, zatem jego reakcja jest normalna. Podob-
nie, serce ksiêgowego ma prawo biæ gwa³townie po
us³yszeniu ha³asów pod oknem o trzeciej nad ranem.
W przeciwieñstwie do zaburzeñ, o których bêdzie-
my mówiæ w tym rozdziale, normalny strach i lêk
odpowiadaj¹ realnoœci zagro¿enia.
Elementy strachu
Definicja strachu jest wielowymiarowa i nie zale¿y
od obecnoœci jakiegoœ konkretnego elementu, lecz
od pewnego po³¹czenia ró¿nych elementów (zob.
rozdzia³ 1). Strach mo¿e mieæ ró¿ne formy u ró¿-
nych ludzi. Jednak im intensywniejszy któryœ z jego
sk³adników i im wiêcej sk³adników mo¿emy wyró¿-
niæ, tym bardziej jesteœmy przekonani, ¿e mamy do
czynienia ze stanem okreœlanym terminem „strach".
Czuj¹c niebezpieczeñstwo, doœwiadczamy reak-
cji strachu, która sk³ada siê z czterech aspektów: (1)
sk³adniki poznawcze — rozpoznanie bezpoœrednie-
go zagro¿enia ¿ycia lub czêœci cia³a; (2) sk³adniki
somatyczne — natychmiastowa reakcja organizmu
na niebezpieczeñstwo; (3) sk³adniki emocjonalne —
uczucie przera¿enia i panika; (4) sk³adniki behawio-
ralne — ucieczka, bezruch albo walka (Lang, 1967;
Rachman, 1978).
• Elementy poznawcze. S¹ to spostrze¿enia bezpo-
œredniej, prawie pewnej krzywdy wywo³anej
przez konkretne, rozpoznawalne zagro¿enie.
Wielki doberman groŸnie warczy na ciebie. My-
œlisz: „Chce mnie ugryŸæ", czujesz przyp³yw stra-
chu i kulisz siê w sobie. Na d³ugiej, ciemnej ulicy
czujesz nagle za sob¹ ruch. Myœlisz: „To napast-
nik" i zaczynasz biec. Zauwa¿, ¿e te spostrze¿e-
ZABURZENIA LÊKOWE
183
nia wywo³uj¹ cielesne reakcje strachu (Lang,
1979; Thorpe, Salkovskis, 1995).
• Elementy somatyczne. Obejmuj¹ dwie klasy reak-
cji organizmu: zmiany zewnêtrzne i wewnêtrzne.
Reakcje zewnêtrzne mo¿e zaobserwowaæ ka¿dy,
kto na nas patrzy: skóra blednie, pojawia siê gêsia
skórka, na czole wystêpuj¹ krople potu, d³onie wil-
gotniej¹, rozszerzaj¹ siê Ÿrenice, usta dr¿¹, miêœnie
napinaj¹ siê, a na twarzy widaæ strach. Reakcje
wewnêtrzne s¹ niezauwa¿alne dla innych. Zasoby
wewnêtrzne naszego organizmu mobilizuj¹ siê
w reakcji pogotowia (nazywanej inaczej reakcj¹
walki lub ucieczki). Uaktywnia siê wspó³czulna
czêœæ autonomicznego uk³adu nerwowego, powo-
duj¹c przyspieszenie rytmu serca, skurcz œledzio-
ny i zwiêkszone wydzielanie czerwonych cia³ek
krwi, aby zapewniæ wiêcej tlenu, nastêpuje przy-
spieszenie i pog³êbienie oddechu, rozszerzenie
dróg oddechowych u³atwiaj¹ce dostêp tlenu, wy-
dzielanie adrenaliny z nadnerczy do krwi, uwal-
nianie przez . ^crobê glukozy i kwasów t³uszczo-
wych zu¿ywanych przez miêœnie, zahamowanie
wydzielania kwasu ¿o³¹dkowego, wy³¹czenie
uk³adu immunologicznego, a w wypadku nag³ego
silnego stresu — utrata kontroli nad pêcherzem
i zwieraczem.
• Elementy emocjonalne. Obejmuj¹ poczucie prze-
ra¿enia, grozy i paniki, ponadto md³oœci, dr¿enie,
mrowienie skóry i dziwne wra¿enie w ¿o³¹dku. Te
sk³adniki s¹ nam znane, poniewa¿ mówimy o nich,
opisuj¹c strach. Na ogó³ bardziej jesteœmy œwia-
domi sk³adników emocjonalnych strachu ni¿ na-
szego rozpoznania i wewnêtrznych procesów fi-
zjologicznych, które uruchamiaj¹ siê pod wp³y-
wem strachu.
• Elementy behawioralne. Obejmuj¹ dwa rodzaje
zachowañ. Pierwsze to mimowolne reakcje niepo-
koju, które czêsto s¹ wynikiem warunkowania
klasycznego. Drugie to reakcje sprawcze, które s¹
dowolnymi próbami uczynienia czegoœ z przed-
miotem strachu.
Zdarza siê, ¿e na bezpiecznej dot¹d ulicy grzeczne
dziecko wracaj¹c ze szko³y, zostanie zaczepione
przez chuliganów. Gdy zdarzy siê to kilka razy,
dziecko zaczyna siê baæ chodziæ t¹ drog¹. Przejawia
wiele mimowolnych reakcji strachu, jak pocenie siê
i szybsze bicie serca. Jest to przyk³ad warunkowa-
nia sprawczego strachu. Z rozdzia³u 3 wiemy, ¿e
klasyczne warunkowanie strachu nastêpuje, gdy do-
t¹d obojêtny sygna³ ³¹czy siê z traumatycznym prze-
¿yciem. W wyniku tego po³¹czenia sam sygna³ wy-
wo³uje reakcjê strachu. W tym wypadku ulica jest
bodŸcem warunkowym (BW), spotkanie z chuliga-
nami jest bodŸcem bezwarunkowym (BB), a strach
— reakcj¹ warunkow¹ (RW). Po powstaniu uwarun-
kowania sam sygna³ powoduje fizjologiczn¹ reakcjê
pogotowia, radykalnie zmieniaj¹c zachowania do-
wolne. W naszym przyk³adzie, wchodz¹c w niebez-
pieczny zau³ek, bezbronne dziecko przestaje siêgaæ
po chrupki i ogl¹daæ komiks.
Najwa¿niejszymi zachowaniami instrumentalny-
mi w reakcji na strach s¹ usuwanie siê, bezruch
i walka. Usuwanie siê mo¿e mieæ formê ucieczki lub
unikania. W reakcji ucieczki opuszczamy miejsce
zagro¿enia, gdy niebezpieczne zdarzenie rzeczywi-
œcie nast¹pi³o. Na przyk³ad dziecko zaczepiane na
ulicy przez szkolnych kolegów ucieka, gdy ma tak¹
mo¿liwoœæ. Podobnie szczur przeskakuje p³otek,
aby wydostaæ siê z zasiêgu wstrz¹su elektrycznego.
W reakcji unikania oddalamy siê, zanim nast¹pi
groŸne zdarzenie. Nieprzyjemne doœwiadczenie jest
zapowiadane przez jakiœ sygna³; zau³ek sygnalizuje,
¿e na dziecko mog¹ czekaæ chuligani, a okreœlony
dŸwiêk mo¿e dla szczura oznaczaæ zbli¿aj¹cy siê
wstrz¹s. Dziecko bêdzie unikaæ zau³ka i iœæ do do-
mu inn¹ drog¹. Reaguj¹c na dŸwiêk, szczur unika
wstrz¹su, zanim ten nast¹pi, i w ten sposób zapobie-
ga jego pojawieniu siê. W wyniku uprzedniego po-
³¹czenia sygna³u ze wstrz¹sem (we wczeœniejszych
próbach, w których wstrz¹s pojawia³ siê, gdy nie
by³o reakcji unikania) powstaje strach oraz reakcja
na sygna³ w celu uwolnienia siê od strachu.
Stopnie natê¿enia strachu
Nasilenie strachu jest ró¿ne u ró¿nych osób i w ró¿-
nych sytuacjach. Niektórzy lubi¹ wchodziæ do klat-
ki z krzes³em i z biczem, aby uczyæ lwy sztuczek.
Treserzy prawdopodobnie odczuwaj¹ tylko trochê
strachu w sytuacji, gdy wiêkszoœæ z nas by³aby prze-
ra¿ona. Dlatego nie wchodzimy do klatek z dzikimi
zwierzêtami. W zamian chodzimy do cyrku i do
zoo. Traktowane jest to jako normalne zachowanie.
184
ROZDZIA£ 5
Rycina 5-1
FOBIA A NORMALNY STRACH
Wykres ilustruje schematyczne rozró¿nienie
pomiêdzy normalnym strachem a fobi¹.
Pokazuje stopieñ rzeczywistego
niebezpieczeñstwa (zgodnie z ocen¹ spo³eczn¹)
w stosunku do stopnia towarzysz¹cego mu
strachu (mierzonego si³¹ reakcji). Linia pod
k¹tem 45 stopni wskazuje normalny strach.
Szary obszar obejmuje zakres fobii. Punkt A
oznacza pracê ksiêgowego, punkt B pracê na
platformie wiertniczej na burzliwym Morzu
Pó³nocnym. Nafciarz na pewno odczuwa
wiêkszy strach, ale poziom strachu jest
proporcjonalny do tego, co powinien czuæ
w porównaniu z ksiêgowym. Punkt C oznacza
fobiê, gdy reakcja na zagro¿enie jest
nieporównywalna z rzeczywistym
niebezpieczeñstwem. Punkt D odpowiada
sytuacji saperów, którzy w eksperymentach
laboratoryjnych nie wykazuj¹ reakcji strachu na