Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
Wyraz z g³osek: a) g³oskujemy (przy zas³oniêtych ustach wymieniamy kolejne g³oski w wyrazie, np. o-k-n-o) nazwê przedmiotu, który dziecko ma przynieœæ, wskazaæ oraz podaæ jego pe³n¹ nazwê, b) podajemy wyraz bez ostatniej lub pierwszej g³oski wyrazu, dziecko uzupe³nia j¹. Dla u³atwienia mo¿emy wskazaæ przedmiot, o którym jest mowa, np. lod(y).
4. Sylaby. Ustalamy pierwsz¹ g³oskê sta³¹, np. spó³g³oskê "m", a nastêpnie kolejno wymieniamy ró¿ne samog³oski: a, a, i, które dziecko musi z ni¹ po³¹czyæ, np. ma, mo, mi.
Porównywanie. Próby s³u¿¹ce porównywaniu g³osek i wyrazów
(szczególnie ró¿nicowaniu g³osek zbli¿onych pod wzglêdem fonetycznym, tzw. fonemów opozycyjnych, ró¿ni¹cych siê jedn¹ cech¹ dystynktywn¹) mog¹ byæ nastêpuj¹ce: a) dziecko rozdziela obrazki, których nazwa zaczyna siê g³osk¹ "d" i "t" itp., b) dziecko podaje czy
A s³yszy "takie same", czy "inne" sensowne wyrazy, np. kosa-koza, bu³a ka-pó³ka, kosa- kasa, pasek-piasek (usta osoby wypowiadaj¹cej pary = wyrazów s¹ .niewidoczne dla badanego), c) w teœcie J. M. Wepma'. na - Z. Matejæka podaje siê pary wyrazów bezsensownych. Zestar Wione wyrazy s¹ identyczne lub ró'zni¹ siê jednym fonemem (np.
zban-span), liczb¹ g³osek (np. pstref-stref), kolejnoœci¹ g³osek (jeluj-lejuj), d) próby do badania s³uchu fonemowego wed³ug B. Roc³awskiego to: próby sytuacyjne, w których u¿ywa siê poleceñ zawieraj¹cych wyrazy ró¿ni¹ce siê tylko jednym fonemem, np. "Przynieœ taczkê! Przynieœ kaczkê!", oraz próby obrazkowe 1, w czasie których prosimy, by dziecko wybra³a obrazek odpowiedni do stawianego pytania, np. "Gdzie jest Kasia? Gdzie jest kasza?..." Seria piêciu pytañ, zdaniem B. Roc³awskiega, powinna daæ jasny pogl¹d na funkcjonowanie s³uchu fonemowego w zakresie badanej pary fonemów tzw. opozycyjnych.
Wymienione wy¿ej próby mog¹ s³u¿yæ do oceny percepcji s³uchowej dzieci w wieku przedszkolnym E. Dla dzieci m³odszych stosuje siê najprostsze zadania polegaj¹ce na wyodrêbnianiu zdañ i wyrazów z tekstu. Dzieci 5-letnie powinny umieæ wydzieliæ pierwsz¹ g³oskê w wyrazie (w nag³osie), zsyntetyzowaæ wyrazy z sylab i zda
_= nia z wyrazów. Dzieci 6-7-letnie z najstarszej grupy (klasy "zerowej") powinny dokonywaæ pe³nej analizy i syntezy g³oskowej i sylabowej wyrazów, prawid³owo ró¿nicowaæ g³oski. Jednak nale¿y pa
__ miêtaæ, ¿e warunkiem mo¿liwoœci wykonania tego typu zadañ jest wczeœniejsze nauczenie dziecka dokonywania analizy i syntezy fo
:nemowej oraz sylabowej. B. Roc³awski podaje, jakie nale¿y dobieraæ wyrazy. "W doborze wyrazów do analizy i syntezy (przede wszystkim do analizy) nale¿y braæ pod uwagê nie tylko d³ugoœæ wyrazów, zbitki spó³g³oskowe wystêpuj¹ce w wyrazach, ale równie¿ jakoœæ fonemów, z których zbudowane s¹ wyrazy (...). Powinny ta byæ wyrazy dobrze znane dzieciom, krótkie, zawieraj¹ce jak najwiêcej samog³osek,
1 B. Roc³awski Poradnik fonetyczny... Op. cit., s. 97-101.
E Niektóre zadania mo¿na znaleŸæ w: Zapisy... Op. cit., s. 84-86; A. Muszyñska, J. ~arezyñska Rozpoznawanie trudnoœci w nauce czytania i pisania ~.czniów klas pierwszych szkoty podstawowe j. Olsztyn 1976 IKNiBO.
156 ~ 157
spó³g³osek pó³otwartych i tr¹cych (szczelinowych), które mo¿na swobodnie wyd³u¿aæ" 1. Podaje te¿, jakich wyrazów nie nale¿y stosowaæ w tym wieku do analizy i syntezy. 'Te i podobne próby diagnostyczne stosowane s¹ w poradniach w zwi¹zku z badaniem dojrza³oœci szkolnêj dzieci 7-letnich oraz dzieci w wieku szkolnym, które maj¹ trudnoœci w nauce czytania i pisania. Poniewa¿ dzieci w najstarszej grupie przedszkolnej dopiero ucz¹ siê pe³nej analizy i syntezy wyrazów, dlatego przy pierwszym i jednorazowym zastosowaniu tych prób maj¹ prawo ich nie wykonaæ. Niemniej mo¿na korzystaæ z tego zestawu, wybieraj¹c próby z ka¿dego typu zadañ, po to aby zorientowaæ siê w aktualnym stanie mo¿liwoœci badanego dziecka i nastêpnie ukierunkowaæ indywidualn¹ pracê nad nim. Taka orientacyjna ocena dostarcza informacji, który typ zadañ sprawia dziecku najwiêksze trudnoœci (aby wiedzieæ, jakie stosowaæ æwiczenia, a których stosowaæ nie ma potrzeby). Je¿eli za pomoc¹ tych prób ocenimy wszystkie dzieci w grupie, to zobaczymy, jak ró¿ne s¹ ich mo¿liwoœci, mimo i¿ podlega³y ujednoliconemu systemowi oddzia³ywañ dydaktycznych. Powinno to zwróciæ nasz¹ uwagê na koniecznoœæ indywidualnej pracy dydaktycznej oraz u³atwiæ zaplanowanie konkretnych æwiczeñ dla poszczególnych dzieci. Dziecko koñcz¹ce najstarsz¹ grupê przedszkoln¹ powinno w zasadzie poradziæ sobie z tymi zadaniami. W przeciwnym wypadku mo¿na je zastosowaæ jako program æwiczeñ stymuluj¹cych rozwój percepcji s³uchowej.