Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
Wiesz wtedy, Ŝe powinieneś zacząć od przedstawienia ciasnoty w klasach, potem
przechodzisz do metod nauczania i nauczycielskich pensji, dalej mówisz o przepisach i
szkoleniu ppoŜ., co prowadzi Cię do omówienia wyposaŜenia szkoły w ławki, krzesła, tablice,
sprzęt laboratoryjny, itd. aŜ do Twoich propozycji w sprawie przedmiotów nauczania,
rekreacji i lekcji wf.
W łańcuchu skojarzeń, w którym tłum łączy się z nauczycielem, nauczyciel z poŜarem,
poŜar z meblami, itd., kaŜda myśl prowadzi Cię do następnej, gładko i precyzyjnie, aŜ do
końca wystąpienia.
Z początku będziesz znajdował zapewne dwa lub trzy słowa-klucze dla kaŜdej tezy. Nie
szkodzi. Zapisuj tyle, ile potrzebujesz, by zapamiętać całość. W miarę praktyki liczba tych
słów będzie się zmniejszać, a co najwaŜniejsze, będziesz mówił z coraz większą pewnością
siebie, gdyŜ przestaniesz się bać, Ŝe o czymś zapomnisz. Będziesz mógł swobodnie
koncentrować się tylko na tym, co masz do powiedzenia i jak, słowa przyjdą same.
Jeśli z jakichś powodów musisz zapamiętać coś słowo w słowo, uŜyj tej samej metody.
Skojarzeń będzie tylko więcej. Pamiętaj, Ŝe metody, które tu opisuję, pomagają Twojej
pamięci długotrwałej w tym sensie, Ŝe jeśli zapamiętasz myśl główną, szczegóły przyjdą
same; szczegóły, czyli wszystkie "gdyby", "ale", "i", "poza tym", itd.
W podobny sposób moŜesz, jeśli chcesz, zapamiętać treść artykułu. Najpierw oczywiście
go przeczytaj, Ŝeby zorientować się jak wygląda całość, po czym wypisz słowa-klucze dla
kaŜdej zawartej w nim myśli i zapamiętaj je poprzez łańcuch skojarzeń. To wszystko. Po
krótkiej praktyce będziesz mógł to robić w trakcie czytania.
Bardzo często, nawet kiedy czytam dla rozrywki, trafiam na informacje, które chcę
zapamiętać. Więc czytam i dokonuję świadomych skojarzeń. To bardzo przyspiesza samo
czytanie. Wielu ludzi dlatego tak wolno czyta, Ŝe zanim dotrą do trzeciego akapitu,
zapominają co było w pierwszym i muszą wracać. Co do wspomnianych skojarzeń: nie
musisz łączyć nimi wszystkiego co czytasz, a tylko to, co chcesz zapamiętać. Wtedy być
moŜe znajdziesz się w pierwszej, a nie drugiej kategorii czytelników, o których amerykański
wychowawca William Lyon Phelps pisał, Ŝe "... dzielą się na tych, którzy czytają, aby
zapamiętać i tych, którzy czytają, aby zapomnieć".
Metoda łączenia słów-kluczy przydaje się równieŜ w nauce ról teatralnych i piosenek.
PoniewaŜ w tym przypadku musisz zapamiętać tekst słowo w słowo, tych "kluczy" będzie
oczywiście więcej, ale sama praca jest łatwiejsza. Jeśli masz np. kłopoty z zapamiętaniem co
i kiedy mówisz na scenie, skojarz ostatnie słowo kwestii partnera z pierwszym Twojej.
MoŜesz to zrobić równieŜ wtedy, kiedy rola wymaga gestu, nie słów. Jeśli po ostatnim słowie
partnera, np. "spacer", powinieneś się schylić i podnieść niedopałek papierosa, zobacz siebie
w czasie spaceru, jak co krok zbierasz pety (w ten sposób nigdy nie wejdziesz w nie swoje
kwestie).
I jeszcze jedno zastosowanie skojarzeń i słów-kluczy. Jak często zdarzało Ci się, Ŝe
słyszałeś parę niezłych dowcipów, a kiedy chciałeś je powtórzyć, nic z tego nie wyszło, bo
wszystkie zapomniałeś?
Mówisz, Ŝe wszystkie ostatnio słyszane kawały wylatują Ci co do jednego z pamięci. CóŜ,
jak twierdzi Irwin S. Cobb: "Dobry opowiadacz dowcipów to facet, który ma dobrą pamięć i
nadzieję, Ŝe pamięć jego słuchaczy jest o wiele gorsza"; ale wracając do rzeczy, system
słów-kluczy równieŜ i tu przydaje się znakomicie.
Wystarczy wziąć tylko jedno słowo z dowcipu, najlepiej z pointy, które przypomni Ci całą
jego treść, po czym wykorzystując skojarzenia słów-kluczy i ZMP zapamiętać wszystkie
kawały albo w kolejności, albo według numerów.
Powiedzmy, Ŝe słyszałeś taki dowcip: