Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.
Aby w pełni docenić ten album trzeba siedzieć blisko kolumn r glową wetkniętą między głośniki, z całkowicie otwartym umysłem i wówczas Próbować w pełni ocenić, czy jest wartościowym doświadczeniem muzycznycm, ^y też towarem gorszego gatunku. Amerykańska trasa zakończyła się 15.10.1973 r. w Santa Monica. Dokumentuje ją monofoniczny bootleg
47
1973
"Groon". nagrany podczas koncertu 6.10.1973 r. w Ariington, w stanie Texas. Po powrocie do Anglii King Crimson odpoczywali parę dni i 23 października ruszyli w następną trasę, tym razem po Zjednoczonym Królestwie (fragmenty koncertów tej trasy znalazły się na prawie czterech stronach, wydanego w Japonii, 3-płytowego bootlega ,.Revised"). Podczas pierwszego występu, który miał miejsce w sali Apollo, w Glasgow, zagrali m.in. utwór "We'11 Let You Know". Korespondent Melody Maker - Steve Lakę, napisał: Wieczory z King Crimson można podzielić na dwie kategorie: wielkie i niewiarygodne. Koncert w Olasgow można bez wątpienia zaliczyć do tej drugiej. Byt on jedną z nielicznych okazji, kiedv muzyka nie pozostawia absolutnie miejsca na jakikolwiek komentarz. Nie ma żadnej możliwości bv dźwięk mógl być jeszcze w jakiś sposób udoskonalony. Cala czwórka bvla nieustannie twórcza, nie marnując ani chwili na jałowe produkcje. Jako dodatkowy element pozytywny - widownia w Glasgow byta naprawdę wspaniała, dostarczała zespołowi tego, czego rzeczywiście potrzebował - sluchala uważnie spokojnych sekwencji, by skakać na równe nogi niczym publika jootballowa na końcu każdego utworu. Atmosfera bvlci po prostu elektryzująca.
Tournee po kraju zakończyło się 29 października w Colston Hali, w Bristolu. Był to ostatni występ King Crimson w Anglii przed 8-letnią przerwą w działalności. Po nim przyszedł szereg występów w Europie, które rozpoczęły się • 2 listopada w Hamburgu.
Podczas tej trasy Robert w jednym z wywiadów oświadczył, że jest rzeczą możliwą, iż King Crimson opuszczą na stałe Wielką Brytanię. Tournee europejskie zakończyło się 29.11.1973 r. w Madrycie.
Pierwsze oficjalne zdjęcie King Crimson .;King Crimson po występie w telewizyjnym programie "Top Of The Pops" (25 marca 1970 r.) od lewej: P.Giles
K.Tippett
R.Fripp
G.Lake
M.Giles
I5[)i'Z30d MOUS.IUO^ 3UIUOJ5|S .n/iy n
IpJ.ing zog -p|3]Juisy '•"'ll0^'!^ 'M;ino[[nJo[^'v •||35|SR(-1T) ;;;;,"."., nud.fisnu
IWKH O 'q3""ll"J31\' V •dduJ-a •ppyuls-d •sui]i03'(M
^'•I 0^6 [ TiUSOIM) 3JE3
33B)iy iuBq|nj M qoJd alMJazJd A\ (ods3^ -.y<łt/y
H góry: Fripp i Boz stroją gitary przed koncertem w Zoom Ciub we Frankfurcie (12 kwietnia 1971 r.)
u doili: P.Sinfield. R.Fripp. M.Collins. I.Wallace i Boz odpoczywają n garderobie po w\v. koncercie
u "wi1; W\step King Crimson \v I-hdc Parku (4 września 1971 r.) ud lmvi: M.Collins. Boz. I.Wallace. R.Fripp
\a strona: D.Cross, B.Bruford. R.Fripp. J.Wetton, J.Muir
następna stromi
11 dołu: King Crimson w USA (jesień 1973 r.) w/ Im-ei: D.Cross. J.Wetton. B.Brutord. R.Fripp
" sury: legenda rocka - R.Fripp w latach swej świetności
u urny: Szczęśliwi małżonkowie (Chris Taylori Toyah i Robert Fripp
dniu: Profesor Fripp i jego uczniowie - The League Of Crafty Guitarists
POŻEGNANIE
Rok 1974 rozpoczął się dla King Crimson nagraniami w londyńskich Air Studios. Grupa "zgrywała" nowy album przez cały styczeń, a na początku lutego ukazał się on w sprzedaży. Nosił tytuł "Starless And Bibie Black" (zainspirowany fantazją dramatyczną Dylana Thomasa - "Pod Mlecznym Lasem"). Na rynku amerykańskim pojawił się, tak jak i poprzednia płyta, z opóźnieniem - 6 czerwca 1974 r.
Najlepszym komentarzem do tego longplaya może być chyba zdanie "czarne jest piękne". Cała płyta jest \v dużej części instrumentalna. Zawiera rozbudowane utwory pełne niespokojnych improwizacji np. "We'11 Let You Know". Muzyka brzmi tu o wiele współcześniej niż na poprzednich krążkach grupy. Nabrała charakteru elektronicznych symfonii (tytułowa "Starless And Bibie Black") pełnych ekscytujących rozgrywek pomiędzy poszczególnymi instrumentami. Wśród nich perkusja i obsesyjna gitara Frippa na pierwszym planie podkreślają dzikość kompozycji, a rzewne skrzypce i melotron brzmiące w tle starają się je łagodzić. Cała płyta jest dalszym ciągiem rockowej rebelii dążącej do obalenia skostniałych struktur istniejących w tym gatunku, rebelii, której z powodzeniem od pięciu lat przewodził Robert Fripp. ,,Starless..." zawiera ten rodzaj muzyki, która przy pierwszym przesłuchaniu może wydawać się nie do zniesienia, ale przy następnym niepostrzeżenie wślizguje się w nas i oplata dookoła niewidzialną pajęczyną. Crimson zaprezentowali jeszcze raz zarówno utwory pełne swobody, a przy tym spokojne i melancholijne (np. "Trio"), jak i burzliwe i oszalałe od dźwięków ("Fracture"). Po raz kolejny próbowali szukać czegoś nowego i stworzyli muzykę, która jest
49
1974
zdolna zniszczyć wszystko, co stanęłoby jej na drodze. Do najwspanialszych fragmentów płyty zaliczyć trzeba "The Night Watch", jedną z prawdziwych pereł w całej karierze zespołu. Utwór ukazał się także na singlu, ale jak łatwo się domyślić, niewiele zwojował na listach przebojów. "Starless..." stanowiła w owym czasie jeden z najbardziej dramatycznych, najwspanialszych przykładów improwizowanej awangard} muzycznej. W warstwie słownej, znów autorstwa Richarda Palmera-Jamesa. płyta kontynuuje tradycję ..Larks' Tongues In Aspic". Do najlepszych tekstów z niej pochodzących zaliczyć chyba należy "Lament", będący gorzkim wyznaniem zrezygnowanego człowieka.
Chyba próbowałem ci pokazać,
Jak porwać ttum grą na gitarze.
Jak sprawie, by businessmani