komunikacji, związki w umyśle rozmówcy, zwłaszcza na poziomie nieświadomym...

Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.

Najprostszym przykładem implikacji jest umiejętne użycie spójnika „i” lub jego ekwiwalentu, czyli spójnika „oraz”, np.

Czytasz teraz tę książkę i zastanawiasz się jak możesz wykorzystać właśnie poznawaną wiedzę w różnych codziennych sytuacjach
życiowych.

Chciałbym abyś teraz przez chwilę się zastanowił, jaka była pierwsza myśl, która pojawiła się w Twoim umyśle zaraz po przeczytaniu powyższego zdania. Być może był to jakiś obraz dotyczący
możliwości wykorzystania nowo poznawanych technik
komunikowania się, a może coś sam do siebie w związku z tym powiedziałeś. Jeżeli wydaje Ci się, że nie wiesz co się stało, to przeczytaj powyższe zdanie jeszcze raz, a potem uważnie obserwuj to, co będzie się działo w Twoim umyśle.

Użycie tych spójników w ten specyficzny sposób powoduje, że umysł
w znakomitej większości przypadków przyjmuje taką informację, szczególnie na poziomie nieświadomym, jako jedną całość,
prawdziwą całość. Pierwsza część powyższego zdania: „ Czytasz teraz tę książkę…” jest potwierdzeniem fragmentu Twojej bieżącej rzeczywistości, bo w tej chwili przecież naprawdę to robisz, dlatego Twój umysł na poziomie świadomym i nieświadomym to akceptuje.
Druga część tego zdania: „…zastanawiasz się jak możesz
wykorzystać właśnie poznawaną wiedzę w różnych codziennych sytuacjach życiowych” nie jest już jednak elementem tej rzeczywistości, niekoniecznie musi być prawdą, ponieważ równie dobrze możesz czytać tę książkę i jednocześnie myśleć o tym, co dobrego jutro zjesz na obiad lub z kim pójdziesz do kina i na jaki film.
Jest to po prostu sugestia. Jednak Twój umysł, dzięki zastosowaniu jednego z tych dwóch spójników oraz prawdziwej w rzeczywistości pierwszej części zdania, traktuje drugą część także jako prawdziwą.
© 2002 Andrzej Batko
21
Jakie są konsekwencje tego stanu rzeczy? Konsekwencje są takie, że jeżeli nawet nie zamierzałeś zastanawiać się nad tym, jak możesz wykorzystać właśnie poznaną wiedzę w różnych codziennych
sytuacjach życiowych, to kiedy przeczytałeś to zdanie, z dużym prawdopodobieństwem zacząłeś to zrobić, ponieważ w bardzo
umiejętny sposób została tu skierowana Twoja uwaga.
Konsekwencją jest również to, że właśnie poznałeś na własne skórze siłę działania kolejnego wzorca lingwistycznego i jednocześnie otrzymałeś dokładną receptę jak go umiejętnie wykorzystywać. Po prostu, wykorzystujesz jakiś element bieżącej rzeczywistości Twojego rozmówcy, a następnie łączysz go spójnikiem „i” lub „oraz” z tym, co chcesz mu zasugerować sprawiając w ten sposób, że jego umysł traktuje Twoją sugestię również jako integralny element tej rzeczywistości. Identyczny rezultat, dzięki temu samemu
mechanizmowi wywierania wpływu na umysł, uzyskujesz
wykorzystując umiejętnie słowa : „podczas”, „w trakcie” oraz
„im…tym”, np.

o Podczas lektury tej książki zaczniesz coraz poważniej traktować pomysł, aby przyjechać na jeden z prowadzonych przeze mnie
treningów.
o W trakcie czytania tego rozdziału w pełni sobie uświadomisz, że udział w moim treningu z języka perswazji, umożliwi ci jeszcze lepsze wykorzystywanie wzorca, który właśnie poznajesz.
o Im dłużej czytasz tą książkę, tym mocniej sobie uświadamiasz, że przydałby ci się praktyczny trening wykorzystywania tych
wszystkich wzorców w różnych sytuacjach życiowych.

Bardziej wyrafinowaną odmianą implikacji wykorzystujących spójnik
„i” jest tzw. IMPLIKOWANA JEDNOCZESNOŚĆ. Istotą tego wzorca lingwistycznego jest sugerowanie jednoczesności dwóch zupełnie niezależnych od siebie rzeczy tak, że umysł rozmówcy odbiera to, zwłaszcza na poziomie nieświadomym, jako jedną, nierozerwalną, a co najważniejsze, prawdziwą całość, np.

o Można czytać tę książkę i jednocześnie zastanawiać się, jak najbardziej efektywnie wykorzystać zawartą w niej wiedzę w
życiu codziennym.
o Można nie chcieć iść z kimś na randkę i jednocześnie
dopuszczać ewentualność miłego spędzenia czasu razem, np.
na spacerze brzegiem morza przy świetle księżyca.
o Można uczyć się nowej wiedzy i jednocześnie zastanawiać
się, o ile skuteczniej będzie można ją wykorzystać, po
powrocie z praktycznych zajęć prowadzonych przez
doświadczonego trenera.

Nie wiem, czy już zauważyłeś, że także w przypadku tego wzorca, w pierwszej części zdania potwierdzasz aktualną rzeczywistość rozmówcy, a w następnej części podajesz sugestię. Nie wiem, czy już zauważyłeś, że wszystkie trzy przykłady mają jeszcze jedną
© 2002 Andrzej Batko
22
specyficzną cechę? Wiesz już jaką? Jeszcze przez chwilę przyjrzyj im się uważnie.

Ta specyficzna cecha, o której przed chwilą wspomniałem, to wykorzystanie czegoś, co w lingwistyce określa się mianem
brakującego wskaźnika odniesienia. Zauważ, że tak naprawdę każde z powyższych trzech zdań dotyczy jakiegoś abstrakcyjnego adresata.
Nie są one skierowane do konkretnej osoby, dlatego umysł Twojego rozmówcy łatwiej akceptuje je na poziomie świadomym, ponieważ nie są adresowane bezpośrednio do niego. Abyś mógł lepiej
zrozumieć funkcjonowanie tego mechanizmu przeczytaj dwa
następujące zdania i skieruj swoją uwagę na różnicę w odczuciach, które pojawią się po przeczytaniu każdego z nich:

o Możesz czytać tę książkę i jednocześnie możesz się
zastanawiać, jak najbardziej efektywnie wykorzystać zawartą w niej wiedzę w życiu codziennym.
o Można czytać tę książkę i jednocześnie zastanawiać się, jak najbardziej efektywnie wykorzystać zawartą w niej wiedzę w
życiu codziennym.