Strona startowa Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.wczeniej na etapie pierwszych czstek chemicznych, na etapie pierwszychrybozomw, na etapie pierwszych bakterii, na etapie ssakw, a wic take naetapie...Pan Rudecki przetrwawszy bezsennie pierwszą noc w swym pokoju wstał wcześnie następnego dnia – mimo upomnień i protestów żony – ubrał się w...Ten typ zabiegw - w przeciwiestwie do wczeniej wymienionych -uzmysawia czytelnikowi odrbno jego wiadomoci wobec wiadomoci nadawcy...m Poza powoywanymi ju wczeniej ustawami o RM oraz o dziaach administracji rzdowej, do waniejszych ustaw kreujcych kompetencje premiera naley zaliczy 1) ustaw z...3 Podane daty odnosz si do powstania partii pod obecnymi nazwami i z obecn tosamoci, nie przytaczam wczeniejszych dziaa majcych na celu cilejsz wspprac, a...Teoria i terapia poznawcza obsesji i kompulsji129mniej pozytywne wyniki (Enright, 1991), jednak z wikszoci tych wczesnych studiw wynika, e poczenie...Wielu pisarzy zjadliwie krytykowało doktrynerstwo “Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela” oraz innych postanowień wczesnego okresu rewolucji...Od wczesnego średniowiecza po późny renesans, w spisach kobiet pojawiających się na papieskich dworach równie dużo było świętych, godnych wiary, co...Pod rządami Pepina we wczesnym średniowieczu Francuzów nękały zjawy maszerujące przezrówniny nieba, obozujące w niebiańskich namiotach lub też we...Pacjent, który pięć godzin wcześniej otarł się o śmierć, nie poczuł się przez to ani trochę lepiej...
 

Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem.


Feldmarszałek von Rundstedt nie był pewny, czy właściwie ocenia sytuację. A jeżeli meldunki o zbliżaniu się floty inwazyjnej do Normandii są wynikiem sprytnego podstępu aliantów, zastosowanego po to, aby ściągnąć tam główne siły niemieckie, gdy właściwa inwazja rozpocznie się gdzie indziej? Był przekonany, że atak nastąpi w Pas de Calais. Nie chciał brać na siebie ciężaru odpowiedzialności i do OKW wysłał meldunek:
OB - West zdaje sobie sprawę, że jeżeli [podkreślenie moje - BW] jest to nieprzyjacielska operacja na pełną skalę, to może być ona zniszczona jedynie przez bezpośrednią akcję naszych sił. To wymaga zaangażowania tego dnia dostępnych strategicznych rezerw (...) 12. dywizji SS i Panzer Lehr. Jeżeli wyruszą szybko, mogą przystąpić do bitwy na wybrzeżu w ciągu dnia.
Oficer dyżurujący w OKW nie odważył się jednak obudzić generała Jodła.
W rezydencji Hitlera w Berchtesgaden admirał Karl Jesko von Puttkamer odebrał telefon z OKW, około 5.00, i dowiedział się, że nadszedł “niejasny meldunek o jakiejś próbie inwazji we Francji”. Puttkamer zdecydował się nie budzić Hitlera, gdyż niewiele miał mu do powiedzenia, poza tym istniała obawa, że obudzenie wodza o tej porze spowoduje jedną z nie kończących się scen, które często prowadziły do podejmowania najdzikszych decyzji.
Tymczasem niemieckie dywizje pancerne, zgodnie z rozkazem feldmarszałka von Rundstedta, zbliżały się do normandzkiego wybrzeża.
O godzinie 6.00 obudził się Jodl, którego natychmiast poinformowano o napływających meldunkach: że we Francji nastąpiła inwazja i feldmarszałek von Rundstedt rzucił do walki dwie dywizje pancerne. Jodl wpadł we wściekłość. Był przekonany, że inwazja nastąpi w rejonie Pas de Calais i tam należy skierować odwody pancerne. Wydał rozkaz natychmiastowego zatrzymania czołgów. O 7.30 osobiście poinformował o tym Rundstedta. Ten mógł odwołać się tylko do Hitlera. Nie zrobił tego jednak. Być może dlatego, że miał bardzo słaby słuch i korzystał z telefonu najrzadziej, jak mógł. Być może dlatego, że nienawidził Hitlera i uważał, że feldmarszałkowi nie wolno się poniżać telefonowaniem do kaprala.
W sytuacji gdy Jodl zatrzymał dwie dywizje, w Normandii do walki z amerykańskimi, kanadyjskimi i brytyjskimi oddziałami wychodzącymi na brzeg mogło stanąć 146 czołgów i 51 dział samobieżnych 21. dywizji pancernej, zamiast 500 czołgów, 100 dział samobieżnych oraz 40 tysięcy grenadierów pancernych trzech dywizji.
Hitler obudził się o 10.00. Do jego pokoju weszli admirał Puttkamer i drugi adiutant, generał Rudolf Schmundt. Przynieśli mapę północnego wybrzeża Francji z naniesionymi znakami, obrazującymi rozwój sytuacji w ciągu ostatnich godzin. Hitler, ubrany w szlafrok, wysłuchał ich uważnie i nakazał wezwać feldmarszałka Wilhelma Keitla, szefa naczelnego dowództwa Wehrmachtu, oraz generała Jodła. Stawili się po kilku minutach. Jodl wyjaśnił, że wydał już rozkaz zatrzymania dywizji pancernych, uruchomionych przez Rundstedta.
- Aprobuję tę decyzję - powiedział Hitler. - Użycie rezerw strategicznych musi poczekać na wykrystalizowanie się sytuacji.
Tę opinię powtórzył kilkakrotnie.
Na Zachodzie tymczasem 1600 pojazdów pancernych z napełnionymi zbiornikami i załadowanych amunicją na darmo oczekiwało rozkazu wyruszenia do Normandii.
Około 11.00 pułkownik Roenne został powiadomiony, że w czasie porannej narady Hitler nakazał przygotowanie oceny sytuacji we Francji. Pułkownik zebrał ostatnie meldunki, jakie nadeszły od agenta “Arabel”, i zamknął się w swoim gabinecie, aby do 12.00, na którą wyznaczona była konferencja w “Berghofie”, przygotować raport.